هويت‌هاي عمومي در ايران

The public identities in Iran

هدف اين مقاله بررسي مرزهاي هويت عمومي درايران است. هويت عمومي درفرايند آموزش و قرباني كردن تقويت مي‌شود. رويكرد نظري اين پژوهش براساس نظرات برنهارد گيزن بنا شده است. اين تحقيق بااستفاده از روش موضوع‌گرا انجام گرفت. نژاد، زبان، قوميت، دين ومذهب عمده‌ترين شاخص‌هاي هويت آغازين و آداب، رسوم، مناسك، الگوهاي رفتاري و خصوصيات فرهنگي از جمله مهم‌ترين شاخص‌هاي هويت سنتي هستند. دين تا عصرمدرن مهم‌ترين و دربيشتر مواقع تنها منبع هويت عمومي بود. مدرنيسم در دنياي كنوني در كنار دين دومين منبع هويت عمومي است. واكنش در برابر مدرنيسم به ‌منزله منبع هويت عمومي درجوامع سنتي شديد است. به ‌علاوه، عوامل گوناگون از قبيل وابستگي جنسيتي، طبقاتي، سطح تحصيلات، خاستگاه اجتماعي، محل سكونت و غيره در واكنش افراد در مقابل مدرنيسم تاثير دارد. يافته‌هاي تحقيق و تاريخ يك قرن گذشته ايران نشان داد كه جامعه ايراني متشكل از هويت‌هاي متفاوت آغازين و سنتي دربرابر مدرنيسم به ‌منزله منبع هويت عمومي واكنش شديد نشان داد. اين مقاومت تحول به جنبش اجتماعي يافت و به ‌اين‌ترتيب زمينه براي انقلاب اسلامي در بهمن 1357 فراهم شد. واژگان كليدي: هويت عمومي، تعليم و تربيت، قرباني كردن، مدرنيسم، ايران.

The aim of this study, as two earlier essays, is the study of collective identities in Iran. This article refers to the public identity. The study was carried out on the basis of grounded theory. The theoretical approach of the research is based on the ideas of Bernhard Giessen and Samuel Eisenstaedt about identity. The race, language, ethnicity, religious and denominational affiliation are the main elements of primarylian identities, while the customs, conventions, behaviors and cultural characteristics are influential indices of traditional identities. Religion was one of the most important sources of public identity up to the emergence of modernity. In today’s world modernism became also the source of public identity. The reaction against modernity as a source of public identity was heavy in traditional societies. Moreover, the factors such as gender and class affiliations, educational level, social class and lodging are influential on the reaction of people against modernity. The findings of the study show that, the Iranian society consisting of different identities reacted strongly against the modernity. This resistance developed in the 1960s and 1970s into a mass movement and led to the revolution of 1979.