تأثير ترتيب تمرين تركيبي (قدرتي و استقامتي) بر سطوح سرمي ميوستاتين، فوليستاتين و نسبت فوليستاتين بر ميوستاتين زنان سالمند

The Effect of Sequence Order of Combined Training (Strength and Endurance) on Myostatin, Follistatin and Follistatin/Myostatin Ratio in Older Women

هدف این پژوهش، تعیین تأثیر ترتیب تمرین تركیبی (قدرتی و استقامتی) بر سطوح سرمی میوستاتین، فولیستاتین و نسبت فولیستاتین بر میوستاتین زنان سالمند بود. تعداد 40 نفر از زنان سالمند (با دامنۀ سنی 82/0±34/60 سال؛ قد 01/0±155 سانتی-متر؛ وزن 89/1±72/71 كیلوگرم و BMI 63/0±45/29 كیلوگرم بر مترمربع) به‌طور تصادفی ساده در یكی از 4 گروه تمرین استقامتی + قدرتی (E+S) (n=9)، قدرتی + استقامتی (S+E) (n=10)، تركیبی چرخشی (ACT) (n=12) و كنترل (n=9) تقسیم شدند. برنامه‌های تمرینی به‌مدت 8 هفته و 3 روز در هفته انجام شد. برنامۀ‌ تمرین استقامتی شامل كار بر روی دوچرخۀ كارسنج (با شدت 80-60% (MHR و برنامۀ تمرین قدرتی شامل چندین تمرین منتخب بالاتنه و پایین‌تنه (‌با شدت 75-40% 1RM، 18-8 تكرار) بود. نتایج نشان داد میزان فولیستاتین و میوستاتین پس از 3 نوع ترتیب تمرین، تغییر معنی‌داری نیافت (0.05≤P). نسبت فولیستاتین به میوستاتین در گروه E+S افزایش یافت، هرچند معنی‌دار نبود (0.05≤P)؛ ولی این نسبت در گروه S+E‌ كاهش معنی‌داری را نشان داد (0.04=p) و پس از تمرین، ACT تغییری نیافت (0.05≤P). همچنین، 8 هفته تمرین تركیبی، به افزایش معنی‌دار قدرت بالاتنه در گروه‌های تمرین تركیبی E+S و ACT و قدرت پایین‌تنه در همۀ گروه‌های تمرینی منجر شد (0.05>p). بر‌اساس یافته‌های این مطالعه به‌نظر می‌رسد ترتیب تمرین می‌تواند بر سازگاری‌های عملكردی ناشی از تمرین تأثیرگذار باشد. همچنین، به‌نظر می‌رسد با توجه به افزایش نسبت فولیستاتین بر میوستاتین در گروه E+S و كاهش این نسبت در گروه S+E، ترتیب استقامتی + مقاومتی، به محیط آنابولیك‌تر و ترتیب مقاومتی + استقامتی، به محیط كاتابولیك‌تری منجر ‌شود.

The purpose of this study was to investigate the effect of sequence order of combined training (strength and endurance) on myostatin, follistatin and follistatin/myostatin ratio in older women. 40 healthy elderly women (age: 60.34±0.82 years, height: 155±0.01 cm, weight:71.72±1.89 kg And BMI: 29.45±0.63 kg/m2) were randomly placed into four groups, strength + endurance (S+E) (n=10), endurance + strength (E+S) (n=9), alternative concurrent training (ACT) (n=12) and control (n=9) groups. The training program was done eight weeks, 3 times per week. Endurance training performed on a cycle ergometer (intensity: 60-80 % MHR) and strength training involved several upper and lower body workout (intensy: 40-75 1RM, 8-18 repeat). The results showed that myostatin and follistatin serum concentrations not significantly changed (P≥0.05) following three different orders. The follistatin/myostatin ratio increased in E+S group, but this increase was not significant (P≥0.05). There was a significant decrease in follistatin/myostatin ratio following S+E training. (P=0.04). Furthermore, there were significant increases in upper-body strength in E+S (P=0.005) and ACT (P=0.02) groups and increase in lower-body strength in all groups (P≤0.05). According to results of this study, order of combined training could influence functional adaptation induce by exercise training. Also, it appears the sequences of endurance+strength concurrent training cause a more anabolic status and the sequences of strength+endurance training cause a more catabolic status.