سياست نظامي رسول خدا (ص)

رسول خدا پس از هجرت به یثرب،با انجام اقدامات مهم از جمله تأسیس مسجد،پیمان برادری‌ مهاجرین و انصار،و منشور حكومت یا نظام‌نامه مدینه،حكومتی تشكیل داد.طبیعی بود كه حكومت یا دولت شهر مدینه از سوی دشمنان كینه‌توز خصوصا اشراف قریش مورد تهدید جدی باشد و برای‌ براندازی آن از هرگونه توطئه حتی اقدامات نظامی فروگذار نكنند.ازاینرو پیغمبر(ص)در كنار سیاستهای راهبردی فرهنگی،اقتصادی،اجتماعی و امنیتی داخلی با تدوین و اجرای سیاست نظامی مبتنی‌ بر بازدارندگی و دفاع همه‌جانبه كوشید دشمن را قبل از هرگونه اقدام مؤثر در ضربه زدن به حكومت‌ و پیروان اسلام،خلع سلاح و توطئه‌های آن را نقش بر آب سازد.هرچند در كتابهای تاریخی دهها نبرد نظامی به پیغمبر(ص)نسبت داده‌اند اما بررسی‌ها نشان می‌دهد كه عمده مأموریتهای خارج از مدینه‌ مسلمانان قبل از آنكه جنبه نظامی‌گری داشته باشد،صبغه دعوت و مأموریت سیاسی داشته است؛اگر چه نمایش قدرت و توان نظامی و دفاعی مسلمانان به دشمن و قبایل اطراف هم از اهداف عمده این‌ مأموریتها بوده است.درهمه‌حال نبردهای نظامی صدر اسلام كه در عصر رسالت انجام شده،به منظور دفاع از كیان اسلامی و جامعه نوپای مدینه نه تهاجم نظامی و جنگ ویرانگر به‌طور كلی حالت دفاعی‌ داشته است.این مقاله درصدد بررسی سیاست نظامی پیغمبر(ص)است كه به عقیده نویسنده و به استناد بررسی‌های تاریخی دارای ماهیتی دفاعی بوده است.