كليدواژه :
تبليغات ديني , تبليغات سياسي , جنگ رواني , جنگ رواني در قرن , روان شناسي , روان شناسي تبليغات
چكيده فارسي :
تبليغات و جنگ رواني، در روان شناسي اجتماعي از اهميت به سزايي برخوردار است. در اين مقاله، ابتدا مفهوم تبليغات و جنگ رواني از ديدگاه روان شناسي مورد كنكاش قرار گرفته و پس از آن ديدگاه قرآن ارزشيابي شده است.
در بررسي روان شناختي، با نگاهي صرفاً توصيفي موضوعاتي همچون تعريف، گستره مفهومي، و كاربرد شاخه هاي مختلف روان شناسي در تبليغات و جنگ رواني موردتوجه قرار گرفته است. در بررسي قرآني، با نگاهي توصيفي ـ هنجاري، به اصول تبليغات و جنگ رواني، شيوه هاي ويژه مومنان، شيوه هاي ويژه غيرمومنان، شيوه هاي مشترك، و راه هاي پيشگيري و مقاوم سازي پرداخته شده است.
از نظر اسلام، همه اموري كه منع ارزشي و اخلاقي دارد مذموم و ناپسند است و در جنگ رواني نيز نبايد از آن شيوه ها استفاده شود. اين روشها كه ويژه غيرمومنان است، نه تنها مورد تاييد اسلام نيست. بلكه اسلام با آن مبارزه مي كند و مي كوشد تا در جامعه از چنين روشهايي استفاده نشود.
البته بايد به اين نكته توجه داشت كه پاره اي از روشها نقش پيشگيرانه دارند و هر دو گروه مومنان و غيرمومنان مي توانند از آن ها سود جويند. اگرچه اين شيوه ها از نظر ارزشي مثبت تلقي مي شوند، ولي مهم تر، موثر بودن عمليِ آن هاست; يعني هر كدام از گروهها كه بيشتر و بهتر از اين شيوه ها استفاده كنند، موفق تر خواهند بود.
چكيده لاتين :
Propagation and psychological warfare are of most significance in social psychology. This article deals with the concept of propagation and psychological warfare from the psychological point of view on the one hand, and from the Quranic point of view on the other.
In the psychological study of the subject in question, such questions as definition, conceptual scope and use of various branches of psychology, as they are used in propagation and psychological warfare, have been taken into account.
In the Quranic study of the subject, the principles of propagations and psychological warfare, peculiar methods used by both belivers and nonbelievers, common methods as well as the preventive ways and stiff resistance against the evil consequences of propagation and psychological warfare are given descriptive treatment.
From the Islamic viewpoint, application in psychological warfare of any method which is of no moral value is strictly forbidden. This rejected method is peculiar to non-believers and is not whatsoever confirmed by Islam. Rather, Islam contradicts it and tries to persuade Islamic community to refrain applying it.
It should be noted, of course, that certain methods are preventive and can be applied by both believers and non-believers. Though these methods have positive value, their practical effects are of most significance; that is, their effectiveness depends on how much and how well they are used by each group.
