بررسي رابطه بين آموزش كارآفرينانه معلم (اهداف، محتوا، ضرورت، شيوه و محيط آموزشي) با روحيه كارآفرينانه دانش‌آموزان متوسطه شهر تهران

The Relationship between the Teachers’ Entrepreneurial Training (objectives, content, necessity, method and context of training) and the High school Studentsʹ Entrepreneurship Spirit

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین آموزش كارآفرینانه معلم (اهداف، محتوا، ضرورت، شیوه و محیط آموزشی) با روحیه كارآفرینانه دانش‌آموزان متوسطه شهر تهران اجرا شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری همه معلمان و دانش‌آموزان متوسطه شهر تهران بودند كه با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای تعداد 100 معلم و 400 دانش‌آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها، از پرسشنامه استاندارد شده روحیه كارآفرینی دانش‌آموز و پرسشنامه محقق ساخته آموزش كارآفرینی معلم استفاده شد. از روش‌های ضریب همبستگی پیرسون، t مستقل و تك متغیره و تحلیل واریانس یك طرفه به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها حاكی از آن بود كه بین آموزش كارآفرینانه، ضرورت آموزش كارآفرینانه، محتوای آموزش كارآفرینانه، محیط آموزش كارآفرینانه، شیوه‌های آموزش كارآفرینانه با روحیه كارآفرینی دانش‌آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود داشت و تنها مؤلّفه اهداف آموزش كارآفرینانه با روحیه كارآفرینی دانش‌آموزان رابطه معناداری پیدا نكرد؛ وضعیت آموزش كارآفرینی معلمان و روحیه كارآفرینی دانش‌آموزان و ابعاد آن‌ها در سطح نسبتاً مطلوبی قرار داشتند؛ جنسیّت بر میزان روحیه كارآفرینی‌دانش‌آموزان تأثیر دارد و میانگین نمره دانش‌آموزان پسر بیش‌تر از دانش‌آموزان دختر است؛ در روحیه كارآفرینی دانش‌آموزان رشته‌های مختلف (ریاضی، انسانی، تجربی) تفاوت معناداری وجود ندارد.

The current study aimed at investigating the relationship between the teachers’ entrepreneurial training and high school studentsʹ entrepreneurship spirit. The research method was descriptive-correlational. The statistical population of the study consisted of all the teachers and high school students in Tehran. Using multi-stage stratified sampling, 100 teachers and 400 students were selected as the sample of the study. To collect the data, the standard entrepreneurship spirit questionnaire for the students and a researcher-made questionnaire for measuring the teachers’ entrepreneurship training were used. The obtained data was analyzed by applying both descriptive and inferential statistics such as Pearson correlation coefficient, independent and matched t-test and one-tailed variance analysis. The results revealed a significant positive correlation between entrepreneurial training, its necessity, educational content, educational context, as well as educational methods and the studentsʹ entrepreneurship spirit. However, the only factor which did not correlate with the studentsʹ entrepreneurship spirit was the objectives of entrepreneurial training. Moreover, the results demonstrated the partially optimal status of the teachers’ entrepreneurial training, the studentsʹ entrepreneurship spirit and their dimensions. The findings also emphasized on the influence of the studentsʹ gender on their entrepreneurship spirit. The mean for boys turned out to be higher than that of the girls. Additionally, no significant difference was found among the studentsʹ entrepreneurship spirit in terms of their major in high school (mathematics, empirical sciences, and humanities). Finally, considering the relevant literature and the findings of the current study, some solutions are suggested in order to enhance the studentsʹ entrepreneurship spirit.