بررسي رابطه‌ي خلوت و تعامل در چند مجتمع مسكوني قزوين

اين مقاله به بررسي رابطه‌ي دو نياز انسان در حوزه‌ي روانشناسي محيط با عنوان خلوت و تعامل مي پردازد كه با مفاهيمي چون تراكم و ازدحام مرتبط است. هدف اصلي، بررسي تاثير تامين خلوت بر تعاملات انسان‌ها در ساختمان هاي مسكوني قزوين مي باشد. در اين پژوهش از روش تحقيق همبستگي در تركيب با روش تحقيق پيمايشي استفاده شده‌است. فرضيه‌ي پژوهش با اين مضمون كه رسيدن به سطح مطلوب خلوت مي تواند كيفيت تعاملات اجتماعي را بهبود بخشد، از طريق پرسشنامه در جامعه‌ي نمونه‌ي ساختمان هاي مسكوني شهر قزوين، به آزمون گذاشته شده است و اين نتيجه حاصل شده است كه تامين خلوت مانع احساس ذهني ازدحام و تنش بوده و در كيفيت روابط متقابل مردم تاثيرگذار است. لذا پيشنهاد شده است كه سعي شود با رعايت اصول طراحي براي تامين خلوت در ساختمان‌هاي مسكوني، مانند طراحي موانع واقعي و نمادين، تعريف قلمروهاي خصوصي و عمومي و افزودن عناصر كاركردي مناسب، تعامل انسان‌ها افزايش يابد.