راهبرد بهبود استاندارد كيفيت آب شرب در كشورهاي درحال توسعه

اهميت سلامت و پاك بودن آب شرب به عنوان مهم‌ترين عامل اثرگذار بر سلامت انسان شناخته شده است. اصلي‌ترين مرجع تعيين‌كننده سلامت آب شرب در هر كشوري "استاندارد كيفيت آب شرب" است. با توجه به اين مطلب كه هر كشور داراي امكانات و منابع اقتصادي، تكنولوژيكي و از همه مهم‌تر خصوصيات منابع آب مخصوص به خود است، لزوم تهيه و تدوين استاندارد كيفيت آب شرب به صورت مجزا براي هر كشور امري ضروري به حساب مي‌آيد. مقاله حاضر دربردارنده راهكارهايي در جهت تدوين استاندارد كيفيت آب شرب در كشورهاي در حال توسعه است. در اين پژوهش راهبردهاي مهم در طرح قواعد و پيشنهادات مهم در راستاي تدوين يك استاندارد در كشورهاي درحال‌توسعه و راهكارهاي تدوين جداول پارامترها و غلظت‌ها، و همچنين نمونه‌گيري و نظارت بر نحوه اعمال استانداردها گنجانده شده است. در تحليل حاضر پيشنهاد شده است محدوده غلظت آلاينده‌هاي مختلف آب شرب براساس مديريت ريسك و مهندسي ارزش بر پايه استانداردهاي جهاني به‌گونه‌اي تهيه شود كه امنيت سلامتي مصرف‌كنندگان حفظ شود و امكان اجرايي شدن آن بر اساس تعداد و نوع عملكرد تصفيه‌خانه‌هاي آب موجود در كشور وجود داشته باشد. همچنين در پايان نيز تحليلي مقايسه‌اي بر استاندارد آب شرب در ايران به عنوان كشوري درحال توسعه و مقايسه آن با استانداردهاي ارايه شده از سوي سازمان بهداشت جهاني و آژانس حفاظت از محيط‌زيست ساير كشورها صورت گرفته است.