تأثير آموزش رواني بر استيگما در مراقبين خانگي بيماران مبتلا به اسكيزوفرني: كارآزمايي باليني

Effects of Psychoeducation on Stigma in Family Caregivers of Patients with Schizophrenia: A Clinical Trial

مقدمه: استیگما چالش‌برانگیزترین بار مسؤولیتی در مراقبت است كه خانواده بیماران مبتلا به اختلالات روان‌پزشكی با آن مواجه هستند. به دلیل تأثیر بارز شرایط فرهنگی و اجتماعی بر استیگما، كمتر به این مسأله پرداخته شده و مداخلات انجام شده در این زمینه محدود می‌باشد. هدف: تعیین تأثیر آموزش روانی بر استیگما در مراقبین خانگی بیماران مبتلا به اسكیزوفرنی. روش: در این كارآزمایی شاهددار تصادفی، 60 نفر از مراقبین خانگی بیماران مبتلا به اسكیزوفرنی بستری در بیمارستان روان‌پزشكی ابن‌سینای مشهد در سال 94-1393 به دو گروه مداخله (30 نفر) و شاهد (30 نفر) تخصیص یافتند. گروه مداخله تحت آموزش روانی (مطابق مدل آموزشی فالون و همكاران (1985) در طی دو جلسه 4 ساعته) و گروه شاهد تحت مراقبت‌های معمول قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه تعدیل شده استیگمای احساسی بیمار روانی Modified Version of (Internalized Stigma Mental Illness) scale بود كه بلافاصله قبل از مداخله و یك ماه پس از مداخله تكمیل شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 5/11 و آزمون‌های دقیق‌فیشر، من‌ویتنی، تی‌مستقل و تی‌زوج انجام شد. یافته‌ها: 7/71 درصد از مراقبین خانگی مؤنث و 3/28 درصد آن‌ها مذكر بودند. در مرحله قبل از مداخله از نظر میانگین نمره كل استیگما بین گروه آموزش روانی (2/9±3/44) و شاهد (7/9±8/43) تفاوت معناداری وجود نداشت (84/0p=). اما از نظر تغییرات میانگین نمره كل استیگما قبل و بعد از مداخله، بین گروه آموزش روانی (1/8±0/5) و شاهد (8/5±3/0) تفاوت معنادار بود (01/0p<). نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر آموزش روانی بر ابعاد فردی استیگما، می‌توان از آن به منظور كاهش استیگما در بیمارستان‌های روان‌پزشكی استفاده كرد.

Background: Stigma is the most chal­lenging care responsibility in families of individuals with psychological disorders. Considering the evident impacts of cultural and social circumstances on stigma, less attention has been paid to this issue and the conducted interventions are limited. Aim: todetermine the effects of psychoeducation on stigma in family caregivers of patients with schizophrenia. Methods: In this randomized controlled trial, 60 family caregivers of patients with schizophrenia, hospitalized at Ibn Sina Hospital of Mashhad in 2014-2015, were assigned to intervention (n=30) and control (n=30) groups. The experimental group received psychoeducation according to the model by Falloon et al. (1985) during two 4-hour sessions, while the control group received usual care. The Modified Version of the Internalized Stigma of Mental Illness scale was completed immediately before and one month after the intervention. For data analysis, Fisher’s exact test, Mann-Whitney, independent t-test and paired t-test were performed, using SPSS version 11.5. Results: In total, 71.7% of family caregivers were female and 28.3% were male. Before the intervention, there was no significant difference between the intervention (44.3±9.2) and control (43.8±9.7) groups regarding the mean score of stigma (P=0.84). However, the mean change in the total stigma score before and after the intervention was significantly different between the intervention (5.0±8.1) and control (0.03±5.8) groups (P=0.01). Conclusion: Considering the influence of psychoeducation on individual aspects of stigma, this method can be applied to reduce stigma at psychiatric hospitals.