نسبت‌سنجي بوم‌شناسانه الگوي حكمراني خوب

Ecological Measurement of a Fine Governing Model

نهادهاي بين‌المللي حكمراني خوب را در پاسخ به اوضاع نامطلوب جوامع در حال توسعه ارايه كردند. اين الگو بيشتر بر مهندسي اجتماعي تكيه دارد تا بر مهندسي فني. الگوهاي مهندسي اجتماعي بر رويكردهاي شهروندمدار تاكيد دارند و بخشي از حكمراني را بر عهده شهروندان و به تعبيري جامعه مدني مي گذارند. در الگوهاي جديد نحوه تعامل دولت و شهروندان از اهميت برخوردار است و دولت ها بازيگر اصلي به‌شمار نمي‌آيند؛ بلكه بازيگران مختلفي از جمله دولت و نهادهاي مدني و شهروندان سهمي در حكمراني دارند. ازآنجاكه طراحان اين الگو اجراي آن را متناسب با زمينه ها و شرايط زيست بوم هر يك از جوامع درحال‌گذار مي دانند، اين نوشتار با رويكردي بوم گرايانه به دنبال ارزيابي اين الگو با زيست بوم ايراني است. بنابراين به دو جنبه توجه كرده است: نخست، جنبه‌هاي فرهنگ ديني كه اساسي ترين ركن هويت جامعه ايراني است و ديگري، ظرفيت-هاي محيطي براي انطباق يا عدم انطباق اين الگو در ايران. بررسي ها نشان مي دهد شاخص ها و ويژگي هاي حكمراني خوب در سطح كلان توسط آموزه هاي ديني قابل استناد است، اما اين شاخص ها به لحاظ معنايي و انطباق با آموزه هاي اسلامي تفاوت هايي دارند. به لحاظ محيطي نيز ظرفيت هاي قانوني اين الگو را پشتيباني مي‌كنند؛ اما موانع ساختاري و كاركردي اجراي آن در جامعه ايران را با مشكل روبرو ساخته است.

International institutions presented an acceptable leading in the answer to the unfavorable conditions present in the developing societies. This model is mostly relied on the social engineering rather than the technical one. The models of social engineering put emphasis on the citizen- centered approaches and consider the citizens or the civil society to be responsible for some parts of the governing. In the new models, the way of cooperation of government and citizens is of the highest significance and the governments are not regarded the main actors; moreover, a variety of groups such as the government, civil institutions and citizens are shared with governing. Consequently, a fine governing model as a favorable managing pattern was shaped on these conditions. Since the developers of this model consider the administration of it in accordance with the grounds and the conditions of ecosystem in each of the changing societies, this writing is seeking to evaluate this model with the Iranian ecology through a nativist approach. Accordingly, it has been focused on two aspects: the religious cultural aspects as the most fundamental principle for the identity of Iranian community together with the ecological capacities towards the adjustment or non adjustment of this model in Iran. The studies reveal that the indexes and properties of a fine governing in the universal level are documentable through the religious instructions. However, these indexes are of differences in terms of meaning and consistency with the Islamic instructions. In terms of ecology, this model is supported through the legal capacities; yet the structural and functional constraints are on the way of its administration in the society of Iran.