اخلاق‌مندي اهل علم و فرهنگ: شمه‌اي از فضايل اخلاقي و عقايدآقاي دكتر حسن حبيبي

Commitment of scholars and cultural characters to ethical values: A brief review of ideological and ethical merits of Dr. Hasan Habibi

آشنايي با چهره‌هاي علمي و فرهنگي كشور، امري ارزشمند است. آقاي دكتر حسن حبيبي (1391-1315) را مي‌توان اهل دين، علم، ادب و فرهنگ دانست كه در دوران جمهوري اسلامي به‌عنوان سياستمداري متدين و متعهد، حمايت خود را از انقلاب اسلامي، نمايان‌ نموده است. اين مقاله بعضي از آثار و نيز خاطرات نقل شده از نزديكان و اطرافيان ايشان را مرور مي‌كند كه خود ميتواند گذري به زندگي‌نامه، منش و روش اين شخصيت گران‌قدر باشد. هم‌چنين، در اثناي بحث، خاطراتي را كه نويسنده‌ي اول، شخصاً از مواجهه با ايشان داشته‌اند، مطرح كرده‌ايم و به نكات برجسته‌ي اخلاقي ايشان خصوصاً در اواخر عمر شريفشان - كه عمدتاً در بستر بيماري سپري شد- پرداخته‌ايم. نيم‌نگاهي هم به عقايد و نظرات اين دانشمند بزرگ در مورد علم، عالِم و عالِم‌پروري داشته‌ايم. اميد است كه اين اشارات بتواند نمونه‌هايي عيني و عملي، هم براي بيماران و هم براي محققان كشور و پزشكاني كه با بيماران مختلف مواجهند، ارايه دهد.

A thorough understanding of the characters, attitudes, and lifestyles of renowned scholars is of paramount importance for any nation. Dr. Hasan Habibi (1936-2012) was a prominent figure in science, theology, literature, and culture of Iran. The late Dr. Habibi was a pious and patriotic politician who was fully committed to safeguarding the pillars of the Islamic Republic of Iran and the Islamic Revolution. In this article, we aim to review some of his works and explore the memories of his family and acquaintances in the hope to shed some light on his manners, viewpoints, and lifestyle. Moreover, the first author’s personal remembrances of the late Dr. Habibi and his moral virtues are presented here, particularly with focus on his final years during which he was bedridden for a long period. Moreover, we aim to illuminate his ideas in terms of promoting science, supporting scholars, and building the infrastructure needed to expand the boundaries of science. We hope that this article will provide a model both for bedridden patients in Iran and the physicians and researchers who deal with them on a daily basis.