ايران‌شناسي انگليسي؛ زمينه‌ها و رويكردها

English Iranology, Grounds and Approaches

«شرق شناسي» را مجموعه اي از مطالعات و تحقيقات دانشمندان و موسسات كشورهاي غربي در موضوعات و مسايل مختلف شرقي دانسته اند. ايران شناسي، به‌عنوان شاخه اي از شرق شناسي را مي توان مجموعه منظمي از مطالعات و پژوهش ها دانست كه از سوي دانشمندان غربي براي شناخت: زبان، ادبيات، تاريخ، متون ديني، انديشه ها، فرهنگ ايران زمين و حوزه تمدني ايراني صورت گرفته است. انگيزه و اهداف اين مطالعات، دهه هاي چندي است كه در كانون مباحثه‌ها و مجادله‌ها واقع شده است. اين پژوهش، با بررسي و تحليل محتواي آثار ايران شناسي انگليسي قرن نوزدهم و نيمه اوّل قرن بيستم و بازنمايي نسبت آن با اقتضايات سياسي، نظامي و اقتصادي انگليس در ايران و آسيا، اين سوال را مطرح مي‌سازد كه ارتباط بين سياست هاي انگليس در ايران و آسيا و پژوهش هاي ايران‌شناسي آن‌ها چيست؟ يافته‏هاي پژوهش نشان مي دهد كه دولت انگليس، از ايران شناسي به‌عنوان سازه اي استعماري بهره جسته است و نيز ايران شناسان انگليسي با پژوهش هاي خود در ايران، به برسازي هويت خودي نيز توجه داشته اند. اسلام‏ستيزي، باستان‏گرايي و نژادگرايي، از ديگر ويژگي هاي ايران‌شناسي انگليسي است.

Orientalogy has been considered as a collection of studies and researches by the scholars and institutions in western countries being connected to the diverse eastern issues. Iranology as a branch of Orientalogy could be deemed to be a classified collection of studies and researches by the western scholars towards recognizing the language, literature, history, religious texts, thoughts, culture of Iran land, as well as the Iranian civilized domain. Motivation and objectives of these studies has been the heart of discussions for decades. This research examines the content of English Iranology works in 19th century and the first half of 20th century and the re- manifestation of its relationship with the political, military as well as economic requirements of England in Iran and Asia and raises this question regarding the relationship between the policies of England in Iran and Asia and their Iranology researches. The findings of research reveal that the government of England has taken advantage of Iranology as a colonial method; moreover, the English Iranologists have been attentive towards the development of their individual identity via their researches in Iran. The other properties of English Iranology are considered to be hostility against Islam, archaism, and racism.