سيماي امام علي (ع) در قصيده عينيه عبدالباقي العمري

Imam Aliʹʹs Profile in ʹʹAbdul Baqi al-Amariʹʹs ʹʹAyniyah Ode

امام علي ‌بن ابي‌طالب ‌(ع) شخصيتي است بي‌نظير كه شاعران بسياري از مذاهب گوناگون، اعم از شيعه و سني، زبان به مدح ايشان گشوده‌اند. اما پس از كاوش در ميان مدايح اميرمومنان، به قصيده‌اي از شاعري گمنام برخورديم كه با وجود برخورداري از قريحه شگفت‌انگيز شاعري و توانمندي و تسلط در شعرسرايي، به‌ويژه مديحه‌سرايي، از نظرها دور مانده و تاكنون بررسي نشده است. از آن‌جا كه اين شاعر عراقي در عصر عثماني و دوره ركود ادبي زندگي مي‌كرده و ديوان شعر خود را به اظهار ارادتش به اهل بيت پيامبر رحمت، به‌خصوص امام علي (ع) اختصاص داده، از انصاف دور است كه فقط قصيده برده بوصيري را قصيده برجسته اين دوره بدانيم. براي همين، در اين مقاله سعي كرده‌ايم تا با معرفي عبدالباقي‌ العمري به اهل علم و ادب، به بررسي درون‌مايه‌ها و شيوه شاعري وي در قصيده عينيه‌اش و بررسي سيماي امام علي (ع) در آن بپردازيم.

Imam Ali Ibn Abi Talib (pbuh) is an unrivalled figure whom many poets of various sects have admired. In this regard, Sunni poets are among the pioneers. If we search in panegyrics composed to admire the Commander of the Faithful, we will come to an ode composed by a not so well-known poet who, in spite of his talent and ability to compose sweet poems, has been ignored and no attention has been yet paid to him. Since this Iraqi poet lived in the Ottoman period and during the period of literary stagnation and has devoted his collection of poems to the Household (pbut) and in particular Imam Ali (pbuh), it is not so fair to introduce Burdah Busiri as the [only] eminent ode composer of that time. For the same reason, in the present article, the authors have tried to introduce ʹAbdul Baqi al-Amari to the people of knowledge and literature, discuss themes wrought and style adopted by him in his ʹAyniyah ode and Imam Aliʹs profile in this ode.