سنجش سطوح توسعه يافتگي محلات و تعيين محلات نابسامان شهري با استفاده از تكنيك هاي كمي (مطالعه موردي: شهر بناب)

در ادبيات نظري و چارچوب شناختيِ متحول در علوم اجتماعي، مفهوم توسعه ابتدا در واكنشي انتقادي به مفهوم رشد اقتصادي و مفهوم توسعه پايدار در برابر مفهوم توسعه بوجود آمد. اين مقاله ي به بررسي، شناخت و تحليل ساختارهاي اقتصادي، اجتماعي، كالبدي- فضايي و زيربنايي محلات شهر بناب و سنجش ميزان برخورداري آنها با استفاده از تكنيكهاي كمي مختلف مانند تكنيكهاي توسعه يافتگي موريس، تكنيك تحليل سلسله مراتبي، تاپسيس مي پردازد. طوري كه هر تكنيك نتايج تكنيك متفاوت ديگر را كنترل مي نمايد. اهداف تحقيق؛ تحليل عوامل موثر در توسعه شهر بناب، سنجش سطوح توسعه يافتگي محلات با استفاده از تكنيكهاي كمي و تعيين اولويتهاي اقدام و برنامه ريزي محلاتاست. اين تحقيق از لحاظ ماهيت و روش تحليلي- توصيفي است. نوع تحقيق كاربردي بوده و جامعه آماري تحقيق محدوده ي مكاني محلات شهر بناب است. با استفاده از فرمول عمومي كوكران حجم نمونه 400 نفر انتخاب شده است. جهت نمايش فضايي محلات و يافته هاي پژوهش از نرم افزار Arc GIS بهره مند شده ايم. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه گسستي آشكار بين محلات مختلف شهر بناب به لحاظ برخورداري درانواع شاخصهاي مورد بررسي وجود دارد.