پيامدهاي ناشي از عدم رعايت ضوابط و مقررات مربوط به پاركينگ در مجتمع هاي آپارتماني (نمونه موردي: شهر تهران)

آپارتمان نشيني را مي توان از مهمترين تحولات در فرايند اسكان بشر در شهرها دانست كه به فرم قالب مسكن شهري در دوران معاصر تبديل شده است. در ايران نيز به ويژه در شهرهاي بزرگ نزديك به 3 دهه است كه آپارتمان نشيني با همه محاسن و معايبي كه دارد متداول شده است و هرچند راهكار مناسبي براي تامين و حل مشكل مسكن به نظر مي رسد اما مشكلات زيادي را نيز به همراه دارد. كمبود فضاهاي مورد نياز مانند پاركينگ از جمله اين مشكلات است. نبود قوانين و ضوابط مدون، مشخص و شفاف در زمينه طراحي، ساخت و بهره برداري از مجتمع هاي آپارتماني است. از سويي عملكرد شهرداري ها كه در بيشتر موارد منجر به عدم تامين پاركينگ مورد نياز ساختمان ها مي شود سبب شده است كه در حال حاضر مشكل پاركينگ يكي از مهمترين مشكلات مجتمع هاي آپارتماني در شهرهاي بزرگ باشد. هدف از اين پژوهش بررسي و شناخت پيامدهاي ناشي از عدم رعايت ضوابط و مقررات مربوط به پاركينگ مانند پيامدهاي اجتماعي- فرهنگي، پيامدهاي اقتصادي و.. .است. نوع تحقيق كاربردي و روش اصلي تحقيق توصيفي تحليلي است. در اين پژوهش جامعه آماري مورد مطالعه خانوارهاي ساكن در مجتمع هاي آپارتماني مناطق مختلف كلان شهر تهران هستند در پايان براي انتخاب نمونه ها با بهره گيري از روش اتفاقي ساده مبادرت به تكميل پرسشنامه شده است. نتايج بدست آمده از تحقيق نشان داد كه طبق آزمون همبستگي اسپيرمن بين متغير عدم رعايت ضوابط مربوط به پاركينگ در آپارتمان ها و سه متغير پايمال شدن حقوق شهروندي، بروز مشكلات اقتصادي و بروز مشكلات اجتماعي- فرهنگي رابطه معناداري وجود دارد. بدين معني كه عدم رعايت ضوابط و مقررات شهرداري در ارتباط با پاركينگ مجتمع هاي آپارتماني مي تواند باعث بروز پيامدهاي اجتماعي – فرهنگي شود اما بين دو متغير عدم رعايت ضوابط مربوط به پاركينگ و بروز مشكلات ترافيكي رابطه معناداري وجود ندارد و مشكلات ترافيكي در شهرتهران وابسته به عوامل ديگري است.