اطلاق يا تقييد حريم خصوصي و الزامات تحديد يا نقض آن

اهميت بحث حريم خصوصي و سابقه آن به اندازه عمر بشر و همزمان با هبوط بشر از بهشت به زمين است، در عين حال يكي از سوالاتي كه عمري نزديك به اصل حق حريم خصوصي دارد، اطلاق يا تقييد آن است كه با توجه به زندگي اجتماعي افراد بشر روز به روز بر اهميت آن افزوده شده و نظرات متعددي در پاسخ به آن ابراز شده است. در نظام حقوقي جمهوري اسلامي ايران از طرفي حق حريم خصوصي با ابتنا بر مباني و منابعي همچون عقل، قرآن، سنت، فقه و قوانين موضوعه داراي پايه‌هاي بسيار محكم و غيرقابل انكار است و مجازات‌هاي دنيوي و اخروي متعددي براي تضمين رعايت آن در نظر گرفته شده است؛ اما از طرف ديگر ضرورت‌هاي غيرقابل انكاري در مقام تلاقي اين حق با حقوق عمومي يا حوزه عمومي جدا از دولت، مقنن و مجري قانون را وادار به نقض يا تحديد اين حق مي‌كند كه به سادگي قابل چشم‌پوشي نيست. منابع پيش‌گفته مانند قرآن، عقل، سنت، فقه و قوانين موضوعه در عين احترام به حق حريم خصوصي، اين حق را در مواردي قابل تحديد يا نقض دانسته‌اند و به صراحت به عدم اطلاق آن اشاره كرده‌اند. در عين حال توجه به اين نكته الزامي است كه نقض يا تحديد حق حريم خصوصي پس از امكان نداشتن جمع بين اين حق و حوزه‌هاي حقوق عمومي و حوزه عمومي جدا از دولت مقدور مي‌شود و در عين حال بايد كاملاً صريح و شفاف بوده و در مورد آن به قدر متيقن اكتفا كرده و از تسري آن به حوزه‌اي مشابه خودداري كرد.##