كلام كاربردي؛ ضرورت و هويت (تطبيقي در ناكامي ‌و كاميابي كلام جديد يا كلام كاربردي)

الكلام التطبيقي، حاجه و هويه (تطبيق في فشل و نجاح الكلام الجديد او الكلام التطبيقي)

«كلام جديد» از جمله رويكردهاي برآمده از خاستگاه تاريخي ـ فكري تحولات دوران مدرن و نگرش‌هاي اومانيسمي‌ دوران معاصر است كه در گستره مطالعات ديني و وطني ما نيز تا كنون مواجهه‌هاي زيادي را فراهم آورده است. يكي از مواجهه‌هاي مهم در ‌اين ميان، پرسش از ماهيتِ كلام جديد است كه‌ آيا وصف «تجدد»، به خودِ كلام نسبت داده شده يا امري عارضي است؟ عده‌اي تجدد را گريزناپذير و متاثر از تحول زمانه مي‌دانند، تا جايي كه برخي، كلام قديم و جديد را داراي دو هويت معرفتي مستقل دانسته‌اند. نگاه ديگر كه گروه غالب كلام‌پژوهان جديد حوزه و دانشگاه به حساب مي‌آيند، آن دو را در طول يكديگر مي‌دانند؛ به ‌اين معنا كه كلام جديد، صورتِ تكامل‌يافته كلام قديم و ادامه آن است، با تفاوت‌هايي كه در اجزا و عوارض مانند روش، مباني و زبان پيدا كرده‌اند. و نظريه برخي متكلمان نسل اول حوزه كه تفاوت را تنها در مسايل مي‌دانند، نه در ذات و ماهيت. ‌اين نوشتار در پايان، رويكرد جديدي متناسب با ضرورت‌هاي جامعه ديني با عنوان «كلام كاربردي» پيشنهاد خواهد داد.

"New theology" is one of the approaches arose from the historical-thought background in the modern time developments, and is one of the contemporary humanistic attitudes that until now it brought about many encounters in the realm of our religious and domestic studies as well. One of significant encounters in this regard is the question pertaining to the nature of new theology that wither the characteristic of "new" belongs to theology itself or it is an accidental matter. Some scholars regarded the newness as inescapable and as a demand of the time as so far that some regarded the old theology and new theology as having two separate identities. The other view that is counted as the main stream between the new theology researchers in seminaries and universities sees the two in one continuation; that is the new theology is the developed form of the old theology and its continuation with some differences in components and effects such as method, bases and language. The third point of view is that of the first generation of the Islamic seminary Mutakellemum that believes that the difference is in the issues, not in nature. At the end, appropriate to the necessities of the religious community, this writingsuggested a new approach as "the practical theology".