عنوان مقاله :
تحليل تاريخچه برافرازش كوه هاي ميشو با استفاده از دمازمانسنجيهاي دما پايين
عنوان فرعي :
Analysis of Exhumation History with Using Low Temperature Thermochronometers: Misho Mountains, NW Iran
پديد آورندگان :
بهياري، مهدي نويسنده دانشجوي دكترا، گروه زمين شناسي، دانشگاه تربيت مدرس، تهران، ايران Behyari, M , محجل، محمد نويسنده دانشيار، گروه زمين شناسي، دانشگاه تربيت مدرس، تهران، ايران Mohajjel, M , رضاييان، مهناز نويسنده استاديار، گروه زمين شناسي، دانشگاه تحصيلات تكميلي، زنجان، ايران Rezaeian, M , مويد، محسن نويسنده استاد، گروه زمين شناسي، دانشكده علوم طبيعي، دانشگاه تبريز، تبريز، ايران Moayyed, M
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1394 شماره 96
كليدواژه :
AFt , Misho , آپاتيت Fission Track , thermochronometry , تحليل تاريخچه , دمازمانسنجي , گسل راندگي , ميشو , Exhumation history
چكيده فارسي :
همتافت ميشو در شمال باختر ايران برجستگي توپوگرافي شاخصي است كه توسط گسل هاي شناخته شدهاي همچون گسل شمال ميشو و گسل جنوب ميشو دربر گرفته شده و پي سنگ پركامبرين داراي رخنمون وسيعي در اين منطقه است. دادههاي ساختاري نشانگر اين است كه برافرازش كوههاي ميشو در ارتباط باگسلهاي پيرامون اين گوه ساختاري است و گسل شمال ميشو (NMF) و گسل جنوب ميشو (SMF) به همراه گسل تسوج (TF) نقش چشمگيري در شكل گيري سيماي كنوني منطقه دارند. تلفيق داده هاي ساختاري با دادههاي دمازمانسنجي مشخص كرده كه آغاز زمان برافرازش در بخش هاي مختلف اين گوه ساختاري متفاوت است. نتايج تجزيه 10 نمونه (Apatite Fission Track) AFT نشان مي دهد كه برش باختر ميشو از اوايل پاليوسن 72.7±10.6 تا اواسط ايوسن 50.3±3.4 بيشترين نرخ برافرازش را داشته است ولي در مناطق مركزي و خاوري، بيشترين نرخ برافرازش زمينساختي از اواسط ميوسن 22.5±1.6 است. اين تاخير در برافرازش در مناطق مختلف ميشو سبب عدم تطابق توپوگرافي و همچنين برونزد غير يكنواخت پي سنگ بلورين در منطقه شده است. بررسي مقاطع همگن شده توپوگرافي كمينه و بيشينه نيز نشان مي دهد كه نرخ برافرازش در باختر منطقه بيشتر است. اين اختلاف زماني در نرخ برافرازش را مي توان در ارتباط با عملكرد گسل هاي منطقه و چرخش بلوك ها درون پهنه هاي گسلي تفسير كرد.
چكيده لاتين :
Misho Complex in NW Iran has a remarkable unique high topography surrounded by well known faults, where Precambrian basement rocks were uplifted and exposed. Structural data indicate that the exhumation of the Misho Complex was result of displacements along the North Misho, South Misho and Tasouj faults. Study of structural and thermochronometery and combination of their results show that uplift initiation time was not unique in this Complex. Analysis of 10 AFT samples clear that the western Misho Complex has the high amount of uplifting during early Palaeocene (72.7 10.6) mid Miocene (50.3-3.4) time. But uplifting in central and eastern parts of the Misho Complex was starting later in mid-Miocene (22.5 3.4). Difference in uplifting time in various parts of Misho Complex resulted in variety of basement uplifting and exhumation in different parts of the Misho Mountains. Interpretation of minimum and maximum topography homogenised samples shows that the rate of uplifting was more than that in the western part of the Misho Complex. It is concluded that, displacements variations along the surrounded faults and rotation of existing blocks resulted in variation of the uplifting and exhumation amount in the area.
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 96 سال 1394
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان