ابرتفكيك‌پذيري: مروري بر روش‌هاي موجود

Superresolution: Review of Literature

استفاده روزافزون از تصاوير ديجيتال در كاربردهاي مختلف بر كسي پوشيده نيست. تقريباً در همگي كاربردها تصاوير با تفكيك‌پذيري زياد، كارايي و كيفيت بالاتري دارند. يك راه براي دستيابي به تصاويري با تفكيك‌پذيري زياد، افزايش كيفيت سخت‌افزار سيستم تصويربرداري است كه منجر به افزايش هزينه مي‌شود. همچنين محدوديت‌هاي فيزيكي سيستم سخت‌‌افزاري افزايش تفكيك‌پذيري تصوير را محدود مي‌كند. در مقابل، ابرتفكيك‌پذيري روشي نرم‌افزاري است كه هدف آن ايجاد تصاويري با درجه تفكيك‌پذيري زياد با استفاده از تصاوير كم‌دقت از صحنه مي‌باشد. ازآنجاكه مسيله ابرتفكيك‌پذيري يك مسيله معكوس است، روش‌هاي منظم‌سازي كه هدف آن‌ها واردكردن اطلاعات پيشين از تصاوير در الگوريتم ابرتفكيك‌پذيري است، از جايگاه ويژه‌اي برخوردار هستند. در روش منظم‌سازي تصادفي، همه متغيرها و پارامتر‌هاي مسيله‌ به‌صورت متغيري تصادفي در نظر گرفته شده و اطلاعات پيشين در مورد آن‌ها به‌صورت توابع توزيع احتمال لحاظ مي‌گردد. همچنين در روش‌هاي مبتني بر يادگيري اطلاعات پيشين به طرق ديگر، ازجمله استفاده از ديكشنري براي اجزاي تصوير به الگوريتم اعمال مي‌شود. در اين مقاله، بعد از تعريف مسيله ابرتفكيك‌پذيري، به بررسي چالش‌هاي آن و كارهاي انجام‌شده با تاكيد بر روش منظم‌سازي تصادفي مي‌پردازيم.