مدلي براي قابليت ارتجاعي زنجيره تامين براي رقابت‌پذيري درشركت‌هاي خودروسازي ايران

ماهيت پوياي تجارت جهاني ضروري مي‌سازد كه زنجيره‌هاي تامين قابليت انطباق با تغيير را داشته باشند. همچنين پيچيدگي محيط كسب و كار و افزايش رقابت در صنايع مختلف، سبب ناپايداري وبي ثباتي عوامل رقابت‌پذيري شده است. ايجاد و تداوم رقابت‌پذيري ،مستلزم برخورداري از شايستگي‌هايي است كه با تكيه بر توانمندي‌هاي سازمان، براي مشتريان ارزش ايجاد كند .در اين تحقيق مدلي براي قابليت ارتجاعي زنجيره تامين براي رقابت‌پذيري در شركت‌هاي خودروسازي ايران ارايه مي‌شود كه انتظار ميرود با به كارگيري آن، شركت‌هاي خودروساز علاوه بر دستيابي به روشي موثر براي مديريت حوادث، امكان رقابت‌پذيري هم كسب نمايند. براي اين منظور ابتدا با مطالعه گسترده در ادبيات موجود، چارچوب مفهومي اوليه براي قابليت ارتجاعي زنجيره تامين جهت رقابت‌پذيري استخراج گرديد. درادامه، با بهره‌گيري ازنظر خبرگان (روش دلفي)، مصاحبه وانجام پيمايش، مدل تحقيق مطابق با شرايط صنعت خودروكشور شكل گرفت و نهايي شد. نتايج تحقيق گوياي آن است كه شركت‌هاي خودروسازي كشور با ايجاد يا تقويت توانمندي هايي نظير: انعطاف‌پذيري درمنبع‌يابي، اثربخشي، امنيت، انعطاف‌پذيري در اجراي سفارش، قابليت انطباق و همكاري مي‌توانند قابليت ارتجاعي لازم براي مقابله با مهمترين نقاط آسيب پذير صنعت خودرو مانند: نوسان‌هاي نرخ ارز و قيمت‌ها، تحريم‌هاي بين المللي، ضعف در دانش فني، پايين بودن سطح كيفي محصولات و خدمات پس ازفروش ضعيف را درخود ايجاد وعلاوه برآن با بهره‌گيري ازفرصت‌هاي پيش آمده، امكان رقابت‌پذيري نيزكسب نمايند.