تدوين الگوي ابزارهاي كسب قدرت و بررسي تاثير هماهنگي ميان آن با راهبردهاي سطح شركت و تغيير بر عملكرد(مطالعه موردي: سازمان هاي بازرگاني بخش دولتي)

تحقيقات نشان مي دهد بيش از 70% تغييرات در اجرا با شكست مواجه مي شوند. يكي از دلايل مهم اين شكست ها، مبتني نبودن اين تغييرات بر راهبرد سازماني مي باشد. همچنين عدم هماهنگي تغييرات با راهبرد هاي رفتاري (از جمله قدرت) به عنوان بسترساز اجراي راهبرد، از عوامل ديگر شكست در اجراي تغييرات است. بر اين اساس، هدف از اين مقاله تبيين الگوي هماهنگي راهبرد هاي سطح شركت با گونه هاي قدرت و تغيير در 18 مورد از شركت هاي بازرگاني دولتي است. تحقيق حاضر از نظر هدف، توصيفي- تبييني، از نظر نتيجه، كاربردي- توسعه اي و از نظر نوع داده، تركيبي (كيفي - كمي) مي باشد. در تحقيق كمي، 105 پرسشنامه از مديران و محققان مطلع به امور راهبردي شركت ها جمع آوري شد. براي تجزيه و تحليل داده هاي كمي از آمار توصيفي (متغيرهاي جمعيت شناختي، ميانگين گيري و شناسايي گونه هاي غالب متغيرها) و آمار استنباطي براي بررسي روابط بين متغير هاي تحقيق از \«مدل معادلات ساختاري\» و بطور اخص تكنيك تحليل مسير با استفاده از نرم افزار SMARTPLSنسخه 3، \«تحليل خوشه اي\» و \«تحليل واريانس\» با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 استفاده شد. همچنين براي تجزيه و تحليل داده هاي كيفي حاصل مصاحبه هاي ساختار يافته با 36 نفر از مديران ارشد، از تحليل محتوا بهره گرفته شد. اعتبار الگوي قدرت با استفاده از تكنيك دلفي تاييد شد، بدين صورت كه شبكه سازي، گفتمان سازي، مديريت دانش و رفتارهاي سياسي به عنوان گونه هاي قدرت سازماني در ماتريس جانمايي و تاييد شدند. همچنين با استفاده از تكنيك دلفي، نسبت سود به درآمد به عنوان معيار مقايسه عملكرد شركت ها انتخاب گرديد. نتايج آزمون تحليل واريانس نشان داد شركت هايي كه در آنها گونه هاي قدرت، تغيير و راهبردهاي كسب و كار هماهنگ تر هستند، عملكرد شان بالاتر است.