پاسخ هاي بيوشيميايي و متابوليكي تحمل به سرما در نخود كابلي و دسي

مطالعه فرآيندهاي فيزيولوژيكي و بيوشيميايي مرتبط با تحمل به سرما مي تواند به نژادگران را در توليد ارقام متحمل به تنش هاي محيطي ياري كند. در اين مطالعه محتوي H2O2 ، كلروفيل، كاروتنوئيد و فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدان CAT،APX ، GPX و SOD و برخي الگوهاي آيزوزايمي در آزمايشي به صورت فاكتوريل دو عاملي در قالب طرح كاملا تصادفي با دو ژنوتيپ نخود (Cicer arietinum L.) كابلي Sel96Th11439 و دسي 4322 تحت تيمار كنترل (23 درجه سانتي گراد)، فاز سازگاري 10 درجه سانتي گراد، دماي 4 درجه سانتي گراد براي گياهان سازگار شده بعد از دو روز و چهار روز و دماي 4 درجه سانتي گراد براي گياهان سازگار نشده بعد از دو روز و چهار روز بررسي شد. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه در اكثر صفات، ژنوتيپ ها و سطوح تنش تفاوت معني داري داشته و بين ژنوتيپ ها و سطوح تنش اثر متقابل معني داري وجود داشت. با ورود گياهان سازگار شده به دماي 4 درجه سانتي گراد، فعاليت آنزيم هاي آسكوربات پراكسيداز (APX)، گاياكول پراكسيداز (GPX)، كاتالاز (CAT) و سوپر اكسيد ديسموتاز (SOD) افزايش يافت در حالي كه در گياهان سازگار نشده ميزان فعاليت اين آنزيم ها كاهش يافت كه توسط نتايج مطالعه آيزوزايمي اين آنزيم ها تاييد شد بطوري كه تعداد باندهاي آيزوزايمي حاصل، ميزان جابجايي و شدت يا پهناي باندها مي تواند به عنوان شاخصي از تغييرات مولكولي در نظر گرفته شود. تنش 4 درجه سانتي گراد باعث افزايش محتواي كلروفيل و كاروتنوئيد و كاهش محتوي H2O2 در گياهان سازگار شده و همچنين كاهش محتواي كلروفيل و كاروتنوئيد و افزايش ميزان H2O2 در گياهان سازگار نشده شد. بنابراين سطوح كاهش يافته خسارت سلولي و ظرفيت افزايش يافته سيستم هاي دفاع سلولي مي تواند عامل اصلي تحمل بيشتر به سرما در ژنوتيپ كابلي در مقايسه با دسي باشد.