بهينه‏سازي حركت سرويس‏رسان‏هاي فرودگاهي در شرايط اضطراري

Optimization of Airport Service cars Motion in Emergencies

توسعه‏‏ي حمل و نقل هوايي موجب تغييرات فراواني در فرودگاه‏ها شده است. تعداد اپرون‏ها1 و پايانه‏ها از نظر پيچيدگي و اندازه رو به افزايش است. به علت افزايش تعداد پروازها، تعداد هواپيماها و به تبع آن افزايش تجهيزات، وسايل نقليه و موانع ثابت، احتمال وقوع بحران در فرودگاه افزايش يافته است. با توجه به اين موضوع، تحقيق قابل توجهي براي كاهش بحران در فرودگاه‏ها و بهينه‏سازي دسترسي سرويس‏رسانان به هواپيماها انجام نشده است. سامانه‏ي اطلاعات مكاني، با توانايي‏هايي كه در تجزيه و تحليل داده‏هاي مكاني ارايه داده است، متخصصان و مهندسان فرودگاه‏ها را در به‏كارگيري آن براي بهبود مديريت بحران در فرودگاه راغب كرده است. در اين تحقيق اطلاعات مكاني و زماني مربوط به سرويس‏رساني در فرودگاه، كه يكي از عوامل اصلي وقوع بحران در فرودگاه است، به صورت غيرآني تجزيه و تحليل شده و شيوه‏اي نو براي بهينه‏سازي دسترسي سرويس‏رسانان به هواپيماها و در نتيجه كاهش بحران در فرودگاه ارايه شده است. هدف به‌كارگيري اين شيوه بهينه‏سازي دسترسي خودروهاي سرويس‏رسان (با شرط تاخير نداشتن پرواز‏ها) براي كاهش بحران در فرودگاه است. در طرح پيشنهادي عمليات سرويس‏رساني با در نظر گرفتن دو حالت منجر به كاهش بحران مي‏شود: در حالت اول سرويس‏رسان پس از ارايه‌‌‌‌‌‌‌ي سرويس به جايگاه دايم باز مي‏گردد و در حالت ديگر سرويس‏رسان پس از ارايه‌ي سرويس در جايگاه موقت توقف مي‏كند. نتايج نشان مي‌دهد كه در هر دو حالت با كاهش تعداد سرويس‏رسان‏ها در سطح فرودگاه‏ها از ميزان بحران كاسته مي‌شود.

Despite the traffic increases at the international airports, limited studies have been carried out to improve efficiency and accessibility of mechanics and servicemen to the plain and regarded facilities. GIS becomes a beneficiary tool for the airport managers to improve the process of managing of airports. This paper aims to apply GIS as an analyzing tool in the airport field. The main innovative contribution of this research is using offline spatiotemporal data analysis and introducing an efficient algorithm for service automobiles. The allocation optimization was carried out based on the reduction in departure time using deferment constraint. Allocation has been done by considering the aircraft push and tow required time and its distance for a service car. In this proposed solution service operation was optimized with considering two situations: returning the service car to its Equipment Parking Area or EPA when delivering service and the service car parks in Equipment Staging Area or ESA. The achieved numerical results in Mehrabad international airport indicate in both situations; departure delay is less than usual method. The outcomes of minimizing service cars are: traffic facilitation, increase management efficiency, decrease hazards due to the large number of service cars and increase safety in the airport field.