رابطه ي دينداري و اعتماد اجتماعي دانشگاه آزاد اسلامي بهبهان

مقدمه: اعتماد اجتماعي، از جمله پديده هاي اجتماعي است كه در روابط و تعاملات انساني نقش حياتي ايفا مي كند. تحقيقات نشان مي دهد كه دين، مي تواند عامل مهمي در توليد اعتماد اجتماعي تلقي شود و با تقويت آن، اعتماد اجتماعي بيشتري در جامعه به وجود آيد. بر همين اساس، مقاله حاضر به تحليل جامعه شناختي رابطه دينداري و اعتماد اجتماعي پرداخته است. روش: روش بررسي در اين پژوهش پيمايش است كه در بين 346 نفر از دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد بهبهان در سال تحصيلي 93- 1392، به شيوه نمونه گيري طبقه بندي متناسب، اجرا شده است. يافته ها: از يك سو، بين ابعاد اعتقادي، پيامدي و مناسكيِ دينداري و اعتمادهاي بنيادين و بينِ شخصي، و از سوي ديگر بين بُعد تجربي دينداري و اعتمادهاي بنيادين، بين ِشخصي و نهادي، رابطه مثبت وجود داشت. بحث: در خصوص تناقضي كه بين رابطه ابعاد دينداري و اعتماد تعميم يافته و نهادي مشاهده مي شود، شايد اين تفسير درست باشد كه يا دينداري در جامعه آماري عميق نيست يا اينكه محيط زندگي چنان از نظر اعتماد ضربه ديده است كه حتي دينداريِ افراد، قادر به اقناع آن ها در جهت حسن ظن به ديگر افراد جامعه نيست.