بررسي آزمايشگاهي الگوي جريان و آبشستگي پيرامون تكيه گاه پل با مقطع مستطيلي

تاكنون مطالعات مختلفي در خصوص شناخت مكانيزم آبشستگي اطراف سازه هاي هيدروليكي و به خصوص پل ها انجام شده است. در زمينه ي آبشستگي اطراف پل ها تمركز تحقيقات بيشتر بر روي پايه بوده است تا تكيه گاه؛ در حالي كه بررسي آمار مرتبط با شكست پل ها نشان مي دهد كه بيشتر تخريب ها مربوط به تكيه گاه بوده است و بالطبع هزينه هاي بيشتري نيز در اين بخش صرف شده است. بررسي منابع نشان مي دهد كه شكل تكيه گاه بر ميزان آبشستگي پيرامون آن تاثير بسزايي دارد و در بين اشكال مختلف تكيه گاه، تكيه گاه مستطيلي بيشترين ميزان آبشستگي را دارد. بنابراين در تحقيق حاضر با انتخاب شكل مستطيلي براي تكيه گاه، علاوه بر بررسي تاثير عدد فرود، تاثير پارامتر طول بي بعد (نسبت عرض به طول) تكيه گاه نيز بر ميزان آبشستگي پيرامون آن مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه با افزايش عدد فرود و همچنين كاهش پارامتر طول بي بعد تكيه گاه، آبشستگي افزايش مي يابد. در ادامه ي اين تحقيق مولفه هاي سه بعدي سرعت جريان پيرامون تكيه گاه با استفاده از سرعت سنج الكترومغناطيس تعيين و براي رسم ميدان جريان مورد استفاده قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه وجود گرداب عمودي در گوشه ي بالادست تكيه گاه از عوامل موثر بر ايجاد حداكثر عمق آبشستگي در اين نقطه مي باشد. همچنين نتايج اين تحقيق مويد تاثير جريان روبه پايين و گرداب هاي ايجاد شده بر ميزان و توسعه ي آبشستگي پيرامون تكيه گاه پل مي باشد.