تحليل حساسيت براي تعيين حاشيه امنيت كارايي واحد‌هاي تصميم‌گيري در مدل تحليل پوششي داده‌ها (مطالعه موردي: گروه‌هاي آموزشي دانشگاه علم و فرهنگ)

Efficiency Security Margin of Decision Making Units in Data Envelopment Analysis Model – Case Study: Departments in University of Science and Culture

يكي از كاربردي ترين روش‌هاي سنجش كارايي، استفاده از مدل‌هاي تحليل پوششي داده-هاست. تحليل پوششي داده ها براي چند واحد تصميم گيري همگن (واحدهايي با ورودي‎هاي يكسان و خروجي هاي يكسان) كارايي نسبي را اندازه مي‎گيرد و واحدهاي كارا و ناكارا را شناسايي مي‌كند. از آنجاكه كارايي محاسبه‎شده براي واحد‌هاي تصميم‌گيري، در روش تحليل پوششي داده ها به‎صورت نسبي است، طبيعي است كه هر واحد با تلاش و بهبود عملكرد خود سعي مي‌كند تا در رقابت با ديگران جايگاه كاراي خود را از دست ندهد و حتي آن را ارتقا بخشد. فاصله اي كه هر واحد تصميم‌گيري از نظر كارايي با ساير واحدها دارد، حاشيه امنيتي را براي كارايي آن واحد ايجاد مي كند. اين مفهوم را نخستين‎بار نويسنده مقاله با عنوان «حاشيه امنيت كارايي» معرفي كرده است. در اين نوشتار ضمن تبيين مفهوم حاشيه امنيت كارايي و اهميت آن، الگوريتمي ‌‌براي سنجش اين پارامتر در گروه‌هاي آموزشي دانشگاه علم و فرهنگ ارايه مي‌‌شود.

One of the most applicable methods to measure efficiency is using Data Envelopment Analysis (DEA) models. DEA measures efficiency for some homogenous units (units with the same inputs and outputs) and determines efficient and non-efficient units. Since the evaluated efficiency for each unit is a relative value, it is clear that each unit tries to improve its performance and preserve (or even improve) its ranking in comparison with others. The distance between efficiency values of the units makes a security margin for them. This concept is first introduced by the authors and named Efficiency Security Margin (ESM). In this paper, in addition to illustrating the concept and the motivation for it, an algorithm is proposed to measure the ESM of departments in University of Science and Culture (USC).