ارائه چارچوب ارزيابي آمادگي سازمان ها در پياده سازي دوركاري: رويكردي آميخته

به كارگيري و پياده سازي ابتكارات دوركاري يك چالش فني- اجتماعي است كه بر سطوح استراتژيك و عملياتي سازمان ها تاثيرگذار است. درحالي كه، در بسياري از اين ابتكارات به دليل فقدان نگرش همه جانبه به عوامل موثر بر پياده سازي، چنين مجموعه هاي مجازي با شكست مواجه مي شوند و كارمندان چنين ابتكارات شكست خورده اي، به محيط هاي اداري سنتي باز مي گردند. بدين منظور، قبل از پياده-سازي ابتكارات دوركاري، بايد ميزان آمادگي سازمان ها، ارزيابي شود و سازمان، قبل از به كارگيري دوركاري، وضعيت كنوني خود را براي پياده سازي موفق مشخص نمايد. بر اين اساس، هدف اين تحقيق بررسي آمادگي سازماني در پياده سازي محيط كاري مجازي و عوامل مرتبط با بكارگيري موفق ابتكارات دوركاري مي باشد. شناسايي چنين عواملي كمك مي كند تا مديران قادر به شناسايي نقاط قوت و ضعف سازمان خود در رابطه با پياده سازي ابتكارات دوركاري مي باشند. رويكردمقالهحاضرآميختهاست.براياستخراج عواملاز15مصاحبهانجامگرفتهبا مديران و كاركنان سازمان هاي دولتي و كارشناسان حوزه دوركاري، ازروشتحليلتِماستفادهشد. نتايج روش كيفي بيانگر آن است كه عوامل ويژگي هاي كاركنان، ويژگي هاي سرپرستان و مديران، عوامل فن آورانه، ويژگي هاي شغلي، عوامل محيطي، همراستايي استراتژيك برنامه هاي دوركاري با ماموريت اساسي سازمان و فرهنگ سازماني بر ميزان آمادگي سازمان ها در پياده-سازي ابتكارات دوركاري تاثير گذار است. سپس با نظر سنجي از خبرگان حوزه دوركاري، وزن مربوطه به ابعاد چارچوب ارزيابي توسعه مورد محاسبه قرار گرفته است. در نهايت به با استفاده مطالعه موردي كمي، چارچوب توسعه يافته به اندازه گيري آمادگي دانشگاه علوم پزشكي قم پرداخته است.