پهنه بندي خطر زمين لغزش در حوزه ي آبخيزجهان اسفراين خراسان شمالي

پهنه بندي زمين لغزش يكي از روش هايي است كه مي توان به كمك آن مناطق بحراني را به لحاظ پايدراي شيب مشخص كرده و از نقشه هاي پهنه بندي به دست آمده در برنامه ريزي هاي توسعه پايدار استفاده كرد. در پهنه بندي لغزش حوزه جهان اسفراين خراسان شمالي از شش عامل شيب، جهت، بارندگي، زمين شناسي، فاصله از گسل و فاصله از آبراهه استفاده شد. در اين تحقيق از روش شاخص آماري (SI) به منظور پهنه بندي زمين لغزش بهره گرفته شد. در اين روش با توجه به وسعت پهنه هاي لغزشي در هر يك از كلاس هاي پارامترهاي مختلف مورد مطالعه، ارزش وزني براي هر يك از سلول ها در نظر گرفته شد و نهايتاَ مجموع ارزش هاي وزني براي هر سول با همپوشاني لايه هاي مختلف مورد مطالعه به دست آمد. سپس نقطه ي طبقات خطر زمين لغزش به كمك تحليل هيستوگرامي و با استفاده از روش بهينه سازي Jenks تهيه گرديد. تجزيه و تحليل ها نشان داد كه در بين عوامل مورد بررسي عامل زمين شناسي و بارندگي نقش موثرتر و مهمتر را در ايجاد زمين لغزش ها در منطقه ي مورد مطالعه دارا مي باشد. به لحاظ خطر وقوع زمين لغزش زيرحوزه ي J1 در اولويت اول و زيرحوزه هاي J13، Jʹʹ24، Jʹʹ14، J17، Jʹʹ22، J20، J21، J19، J18 در اولويت آخر قرار گرفتند زيرحوزه هاي شمالي به لحاظ خطر وقوع زمين لغزش در محدوده ي ريسك زياد و خيلي زياد قرار مي گيرند. بهترين شيوه ي كاهش خطر وقوع زمين لغزش در حوزه ي جهان افزايش پوشش گياهي با انجام عمليات احيايي، اصلاحي و مديريتي در سطح مراتع مي باشد.