تجزيه و تحليل تاثير شوك‌هاي سياست مالي و ضرايب فزاينده مالي اقتصاد ايران در چارچوب مدل كينزين‌هاي جديد

Analyze the Effects of Fiscal Policy Shocks and Fiscal Multipliers of Iran’s Economy in the New-Keynesian Framework

اين مقاله تاثير شوك‌هاي سياست مالي و ضرايب فزاينده مالي را در اقتصاد ايران و در چارچوب الگوي تعادل عمومي پوياي تصادفي (DSGE) كينزين‌هاي جديد با رويكرد بيزي مورد بررسي قرار داده است. نتايج نشان مي‌دهند كه شوك افزايش ماليات بر مصرف منجر به كاهش توليد در كوتاه‌مدت مي‌شود. همچنين شوك افزايش مخارج دولت باعث افزايش توليد در كوتاه‌مدت و افزايش تورم در بلندمدت مي‌شود. از آنجايي كه عموماً تامين مالي مخارج دولت در ايران با افزايش پايه پولي همراه است، تورم‌زا بودن شوك مخارج دولت معقول و منطقي به نظر مي‌رسد. نتايج ضرايب فزاينده مالي ساختاري نيز نشان مي‌دهند كه مخارج كوتاه مدت دولت با ضريب 29/1 درصد رابطه مستقيم و ماليات بر فروش و دستمزد با ضريب 22/0 درصد رابطه غيرمستقيم، با توليد دارند. بنابراين تامين مالي افزايش مخارج دولت با استفاده از ماليات بر فروش و دستمزد مي‌تواند به عنوان يك سياست مالي موثر براي افزايش توليد تلقي گردد.

This paper investigates the effects of fiscal policy shocks and fiscal multipliers of the Iranian economy in the framework of New-Keynesian Dynamic Stochastic General Equilibrium model (DSGE) by applying Bayesian approach. The results indicate that consumption tax shock lead to short-run decrease in output. Moreover, government spending shock leads to short-run increase in output and long-run increase in inflation. This result makes sense as government expenditures are financed by an increase in the monetary base.The results of structural fiscal multipliers indicate that short-run government expenditure multiplier with 1.29 percent has a direct relationship and sales and payroll tax multiplier with 0.22 percent has an indirect relationship with output. Therefore financing government spending with sales and payroll tax can be considered as an effective fiscal policy to increase output.