«التزام مولانا جلال‌الدين به شريعت، طريقت و حقيقت»

The Commitment of Molana Jalaledin to Sharia, spirituality and truth

غالباً صوفيه، سه مقوله شريعت، طريقت و حقيقت را مقوله اي واحد، تفكيك ناپذيرو به منزله چراغ راه تلقي كرده و مدعي بودند كه طريقت، جز مجاهده در تزكيه نفس و مانع آمدن آن از تعلق خاطر به «ماسوي الله» نيست. ايشان سرآغاز ورود به مرحله حقيقت را شريعت مي دانند و طريقت و حقيقت را بدون شريعت از باب زندقه و الحاد مي شمارند. مولانا جلال الدين محمد بلخي عارف قرن هفتم، شريعت را بسان شمعي مي داند كه بي نور آن، سلوك در طريقت و رسيدن به حقيقت امكان پذير نمي تواند بود. وي در آثار خود درباره ي عدم مغايرت اين سه مقوله و وجوب انجام و رعايت آداب و معتقدات و معاملات شريعت و طريقت و حقيقت تاكيد دارد. نگارندگان در اين مقاله كوشيده اند پس از تفكيك نظرات وي در زمينه باورداشت هاي او درباره آداب شريعت و لبّ و معناي آن ها در مقوله طريقت و حقيقت بررسي اجمالي داشته باشند

Sufism who often considers three categories of sharia, spirituality and truth as a single and indivisible concept believe that the sharia is beginning to enter the law and; they also count spirituality and truth without sharia as heterodoxy and atheism. Moreover, Sufism regards sharia as a guidance, piety and reliance on Allah, without which one cannot attain the spiritual goals. Molana Jalaledin Mohammad Balkhi is mystic of seventh century that likens the sharia to a candle without the light of which, it is impossible to conduct spirituality and get the truth. He insists in his writings about the discrepancies in these three categories and the obligatory of performance and observance of sharia principles, beliefs and transactions of sharia, spirituality and truth. The present paper aims to separate his comments in context of his belief and also have an overview on the tenets of sharia and favorite and their mean. Keywords: Molana, sharia, spirituality, truth, prayer.