تاثير آموزش گروهي شناختي رفتاري بر ميزان پرخاشگري و هيجان خواهي رزمي كاران زن شهرستان آمل

پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش گروهي شناختي ـ رفتاري بر ميزان پرخاشگري و هيجان خواهي رزمي كاران زن شهر آمل انجام شد. اين تحقيق تجربي و به شكل ميداني بوده است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه زنان رزمي كار 12تا 25 ساله شهر آمل در سال 89ـ1388 بودكه از اين ميان افراد واجد شرايط تعداد 40 نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه گواه (20 نفر) و گروه آزمايشي (20 نفر) قرار گرفتند. براي جمع آوري داده ها از مقياس هيجان خواهي زاكرمن (1979) و پرسشنامه پرخاشگري باس و پري (1992) استفاده شد. برنامه آموزش گروهي شناختي ـ رفتاري در 6 جلسه 90 دقيقه اي، هفته اي يك بار، براي آزمودني هاي گروه آزمايش اجرا شد. پس از اتمام برنامه آموزشي، پس آزمون براي هر دو گروه آزمايش و گواه اجرا گرديد. نتايج با استفاده از روش آماري تحليل كواريانس چندمتغيره نشان داد كه آموزش گروهي شناختي ـ رفتاري در گروه آزمايش معني دار بوده است (0005/0P≤). به عبارت ديگر، آموزش گروهي شناختي ـ رفتاري موجب كاهش ميزان پرخاشگري و هيجان خواهي گروه آزمايش، در مقايسه با گروه گواه، شده است.