تاثير آموزش به شيوه رويكرد هيجان مدار بر صميميت زوجين

هدف اين پژوهش بررسي تاثير آموزش به شيوه رويكرد هيجان مدار بر صميميت زوجين بود. اين پژوهش به روش نيمه تجربي و با طرح پيش آزمون ـ پس آزمون و گروه آزمايش و كنترل اجرا شد. جامعه آماري پژوهش، كليه والدين دانش آموزان مقطع ابتدايي و متوسطه شهر بندرعباس در سال تحصيلي 93ـ1392 بودند. از ميان 185 زوج متقاضي شركت كننده، تعداد 97 زوج كه نمره پاييني در پرسشنامه مولفه هاي عشق اخذ كرده بودند، با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب گرديدند. سپس، 40 زوج به صورت تصادفي انتخاب شدند كه در دو گروه آزمايش (20 زوج) و گروه گواه(20 زوج) قرار گرفتند. ابزار اين پژوهش، پرسشنامه عشق مثلثي يا مولفه هاي عشق (استرنبرگ، 1997) به همراه اطلاعات جامعه شناختي آزمودني ها بود. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه آموزش به شيوه رويكرد هيجان مدار بر ميزان صميميت زوج ها اثر مثبت و معناداري دارد (05/0>P). نتيجه آنكه آموزش به شيوه رويكرد هيجان مدار مي تواند در افزايش ميزان صميميت زوج ها مورد استفاده قرار گيرد.