نقش سلامت روان بر عملكرد تحصيلي دانشجويان، با ميانجيگري انگيزش پيشرفت تحصيلي

پژوهش حاضر با هدف تبيين نقش سلامت روان بر عملكرد تحصيلي دانشجويان، با ميانجيگري انگيزش پيشرفت تحصيلي آنان انجام شده است. روش پژوهش توصيفي و طرح پژوهش، همبستگي از نوع مدل يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري 4020 دانشجوي دانشگاه بيرجند بود. با استفاده از فرمول كوكران و روش نمونه گيري طبقه اي 351 دانشجو به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه هاي سلامت روان (گلدبرگ، 1972) و انگيزش پيشرفت تحصيلي (حسيني و همكاران، 1387) و معدل نمرات تحصيلي براي گردآوري داده ها استفاده شد. تحليل همبستگي نشان داد كه سلامت روان با انگيزش پيشرفت تحصيلي، انگيزش پيشرفت با عملكرد تحصيلي و همچنين افسردگي با عملكرد تحصيلي رابطه معني داري داشته اند (01/0P<). مدل يابي معادلات ساختاري سلامت روان، انگيزش پيشرفت تحصيلي و عملكرد تحصيلي دانشجويان براساس شاخص هاي برازش الگو تاييد شد و همچنين رفتارها نشان داد كه سلامت روان بر انگيزش پيشرفت تحصيلي تاثيرگذار بوده است (62/0=γ). انگيزش پيشرفت تحصيلي نيز بر عملكرد تحصيلي موثر بوده است (44/0= β). در نهايت، سلامت روان با ميانجيگري انگيزش پيشرفت تحصيلي بر عملكرد تحصيلي دانشجويان تاثير داشته است (51/0=γ).