درآمدي مبنايي و راهبردي بر الگوي اسلامي ـ ايراني توسعه‌ي علم و فناوري

در اين مقاله ابتدا به مباحث مبنايي شناخت علم و فناوري پرداخته و با استفاده از رهيافتي فلسفي تحليلي نشان داده شده كه الگوي توسعه‌ي علم و فنا‌وري به دو دليل عمده مي‌تواند به صفت اسلامي ـ ايراني وصف شود. سپس بر مبناي اين مقدمات استدلال مي‌شود كه نظام ملي نوآوري براي پوشش دادن به مفهوم الگوي اسلامي ـ ايراني توسعه‌ي علم و فناوري كافي نيست و به‌كار بردن مفهوم نظام سپهر/ زمينه مي‌تواند تحليل جامع‌تري در اين زمينه به ارمغان بياورد. در قسمت دوم مقاله، به اهميت سياست علمي در برابر روش تحقيق پرداخته ‌شده و انگيزه‌ي عنايت به الگوي اسلامي ـ ايراني توسعه‌ي علم و فناوري مورد بحث قرار گرفته و راهبردهايي براي رسيدن به الگوي اسلامي ـ ايراني توسعه‌ي علم و فناوري ارايه شده است كه استفاده از اين راهبردها مي‌تواند به تدريج الگوي مورد بحث را شكل دهد. ايده‌هاي اوليه‌ي اين راهبردها در گفت‌ وگو با صاحب‌نظران به دست آمده و سپس اين ايده‌ها در جلسات متعدد ذهن‌انگيزي با حضور كارشناسان سياست علم و فن‌آوري منقّح، منسجم و هماهنگ شده است.