امام خميني و مهندسي قدرت

Imam Khomeini and Power Engineering

ضرورت وجود قدرت سياسي به خاطر پيامدهاي منفي مترتب بر نبود آن از يك سو و پيامدهاي منفي احتمالي مترتب بر وجود قدرت از سوي ديگر، فيلسوفان سياسي و عالمان حوزه حقوق اساسي را به چاره انديشي در خصوص اين تزاحم و در نتيجه مهار و كنترل قدرت واداشته است. در حوزه فكري و جغرافيايي غرب با تاثيرپذيري از يونان باستان، چاره و تدبير را در تقسيم قدرت به اضلاع مختلف مي‌دانند. سوال اصلي اين مقاله در خصوص چاره انديشي اسلام و به ويژه انديشه سياسي امام خميني(ره) در خصوص اين مشكل است. در اسلام و انديشه سياسي امام چون هيچكدام از تمركز و تقسيم قدرت داراي ارزش درون ذاتي نيست، لذا سازوكار ارايه شده در اين خصوص متفاوت از غرب است. در انديشه امام خميني(ره) قلمرو قدرت فراتر از بعد طبيعي، انساني وكمّي آن است، لذا ارايه هر گونه الگو در خصوص قدرت بايد در ارتباط با اين بعد قدرت انجام گيرد، علاوه بر اين تاكيد و اولويت در مهار قدرت، بر كنترل دروني آن است. اين تاكيد به معناي ناديده گرفتن قانون و اهرم‌هاي كنترلي حقوقي نيست. كنترل دروني پوشش دهنده ضعف‌ها و نارسايي‌هاي كنترل حقوقي است و ضمانت آن بيش از سازوكارهاي رايج از قبيل تقسيم قدرت است.

Necessity of political power because of its negative impact of its absence and the negative impact of its presence has made scholars of public law to think about this paradox. The main question in this article is about the problem solving that Islam and Imam Khomeini Thought have thought about this question. Centrality of power in none of Islam and Imam Khomeiniʹs political thoughts has an intrinsic value. Therefore any pattern about power should be related to this aspect of power. Furthermore the main stress is on the internal control of power. The internal control of power can cover weaknesses and shortcomings and its guarantee is more that common mechanisms such as division of power.