مردم سالاري ديني در آرا رهبران جمهوري اسلامي و يوسف القرضاوي

- Religiuos democracy in thought of Islamic republic leaders and Yusef al-Qarzavi

نظريه مردم سالاري ديني كه بر آمده از منظومه فكري رهبران جمهوري اسلامي است؛ در صدد ايجاد نسبتي درخور ميان مردمسالاري و دين است. چنين رويه‌اي در عصر حاضر در بين متفكران اهل تسنن نيز رواج دارد. نوشتار حاضر در صدد مقايسه آرا رهبران جمهوري اسلامي(امام خميني (ره) و رهبر معظم انقلاب) و يوسف قرضاوي در سه ساحت مباني نظري، اصول و مولفه‌هاي مردم سالاري ديني و نيز اصول تحقق عملي مردم سالاري ديني است و مي‌كوشد به اين پرسش پاسخ دهد كه نقاط اشتراك و افتراق مردم سالاري ديني در انديشه ايشان چيست؟ مدعاي اين مقاله اينست كه بدليل وجود قلمروهاي مشترك نظري و عملي در نظريه ونظام مردم‌سالاري ديني در دو رويكرد شيعي و اسلامي امكان گفتگو و ارتباط و انتقال تجارب در دو رويكرد بيش از نقاط افتراق است. يافته‌هاي مقاله نشان مي‌دهد بيشترين اشتراك در مولفه‌هاي و برخي مباني مردم سالاري ديني است و در سطح اصول تحقق عملي مردم سالاري ديني در انديشه ايشان؛ اشتراك كمتري وجود دارد.

Theory of religious democracy which is arised from intellectual system of the Islamic Republicʹs leaders are trying to create an appropriate relationship between democracy and religion. This approach to answer the questions of political system is common to Sunni political thinkers. In recent decades new reading of islam which can be articulated with democracy as well as reading such model of democracy ( democracy as method).that can be articulated with islam , is clear in new sunni political discourse .This article seeks to compare the views of religious democracy in the Islamic republic leaders (Imam Khomeini(p.h). and the Supreme Leader). and Yusef al Qarzavy in three dimensions: theoretical foundations, principles and elements to establish religious democracy and the practical principles of religious democracy , and is trying to show common and distinguished points of religious democracy in their thoughts. The hypothesis is that there is some common sphere in theory and system of religious democracy so it is possible to make dialogue between shiaa and sunni approaches of religious democracy .This article shows that in theoretical foundations , common points of two approaches are more than practical mechanism of Islamic democracy.