شناسايي عوامل مرتبط با انتقال آموزش به محيط كار از ديدگاه متخصصان شركت پژوهش و فناوري پتروشيمي با استفاده ازروش دلفي

توسعه و پيشرفت منابع انساني تنها با برگزاري آموزش هاي عمومي و تخصصي حاصل نمي شود. امروزه از آموزش انتظار مي رود كه بتواند تغييرات رفتاري مطلوب را در كاركنان ايجاد كند. اما بررسي ها نشان مي دهد كه بسياري از برنامه هاي آموزشي تغييرات رفتاري مطلوب را در كاركنان ايجاد نمي كند. اين بدان معني است كه كاركنان قادر به انتقال آموخته هاي خود به محيط كار نيستند. تحقيقات در خارج از كشور نشان داده است كه عوامل بسياري در انتقال آموزش به محيط كار موثر مي باشند. اما درمدل هاي ارزشيابي مورد استفاده در كشور ما متغيرهاي مداخله گر عمده از جمله آمادگي يادگيرنده، انگيزش، حمايت مافوق، طرح انتقال و ...كه فرآيندهاي يادگيري و انتقال را تحت تاثير قرار مي دهند، بطور قابل ملاحظه اي وجود ندارد. هيچ مدل ارزشيابي نمي تواند بدون اندازه گيري و سنجش تاثيرات متغيرهاي مداخله گر، معتبر باشد. هدف اصلي پژوهش حاضر نيز شناسايي عوامل كليدي و اثرگذار بر انتقال آموزش در ايران است. بنابر ماهيتي كه اين پژوهش دارد به صورت كيفي-اكتشافي انجام مي گيرد و در آن عواملي شناسايي مي گردد كه در بافت كشور ايران و شركت پژوهش و فناوري پتروشيمي تاثير كليدي دارند. اين مطالعه با استفاده از روش دلفي انجام گرفته است. جامعه آماري را متخصصان شركت پژوهش و فناوري پتروشيمي تشكيل داده اند. با توجه به روش دلفي و با بهره گيري از روش نمونه گيري هدفمند، تعداد 15 نفر از متخصصان خبره و با تجربه به عنوان نمونه انتخاب شدند. فرايند اجراي دلفي در سه مرحله سازماندهي شد. ابزار اصلي گردآوري داده ها پرسشنامه نيمه ساختارمند و ساختارمند بود. تجزيه و تحليل داده ها نشان داد كه در مجموع 18 عامل به عنوان مهمترين عوامل شناخته شدند. همچنين عوامل در سه طبقه كلي فردي، سازماني و آموزشي جاي گرفتند.