تاثير نوع فرايند خميرسازي بر سيليس زدايي از ليكور سياه كلش برنج

كلش برنج در كشورهاي فاقد منابع چوبي كافي مي تواند به عنوان يكي از مواد اوليه مناسب براي توليد خميركاغذ شيميايي مورد استفاده قرار گيرد. اما سيليس موجود در كلش محدوديت هايي را براي كاربرد اين ماده در صنايع كاغذسازي ايجاد مي كند و همچنين بخش هايي نظير آماده سازي ماده اوليه، ديگ پخت، سيستم بازيابي مواد شيميايي، سودسازي، ماشين كاغذ و نيز بازيابي انرژي را نيز تحت تاثير قرار مي دهد. در اين تحقيق تاثير فرايند هاي مختلف خمير سازي سودا ، سودا- آنتراكينون و اسيد فرميك بر ميزان سيليس زدايي از كلش برنج در سه محدوده عدد كاپاي 15، 25 و 35 بررسي شده است. نتايج نشان داده است كه در فرايند پخت سودا با افزايش غلظت ماده شيميايي پخت و در نتيجه كاهش عدد كاپا از 35 به 15، ميزان سيليس موجود در خميركاغذ از 27/17 به 41/7 درصد كاهش يافته در حالي كه همزمان ميزان سيليس موجود در ليكور سياه نيز از 34/1 به 20/11 درصد افزايش يافته است. در فرايند سودا - آنتراكينون ميزان سيليس موجود در ليكور سياه در حدود 115درصد كمتر از فرايند سودا بوده است. نتايج در خميرسازي اسيد فرميك در مقايسه با فرايندهاي متداول ذكر شده كاملاً متفاوت بوده و نشان داده است كه مقدار سيليس خميركاغذ با كاهش عدد كاپا از 35 به 15 افزايش يافته است. به طوري كه ميزان سيليس موجود در خميركاغذ در عدد كاپاي 15 به مقدار 18 درصد بوده است. بنابراين در صورت استفاده از فرايندهاي خمير سازي سودا- آنتراكينون و اسيد فرميك نه تنها مي توان كاهش قابل ملاحظه اي در سيليس موجود در ليكور سياه ايجاد كرد بلكه توليد خميركاغذ شيميايي بدون مشكلات زيست محيطي نيز اقتصادي تر گردد.