ويژگي هاي ساختاري خشكه دار در يك جنگل دست نخورده طبيعي راش آميخته (مطالعه موردي: جنگل شصت كلاته گرگان)

هدف اين مطالعه، بررسي مقادير كمي و كيفي خشكه دار در يك جنگل دست نخورده طبيعي راش شرقي در قطعه بررسي دائمي جنگل شصت كلاته گرگان به مساحت 16 هكتار مي باشد. براي اين منظور كليه خشكه دارهاي سرپا و افتاده با قطر بيشتر از 5/7 سانتي متر بر اساس نوع گونه، درجه پوسيدگي اندازه گيري و ثبت شد. نتايج مطالعه حاضر نشان داد ميانگين قطر، تعداد و حجم در هكتار مجموع خشكه دار به ترتيب 5/49 سانتي متر، 7/27 خشكه دار و 4/45 مترمكعب در هكتار مي باشد. ممرز با 2/58 درصد بيشترين تعداد در هكتار خشكه دار (سرپا و افتاده) را به خود اختصاص داده، در حاليكه راش با 2/61 درصد بيشترين حجم خشكه دار را تشكيل مي داد. نتايج تحقيق همچنين نشان داد كه طبقه قطري كمتر از 30 سانتي متر با 9/16 خشكه دار در هكتار بيشترين سهم و طبقه قطري (70-55 سانتي متر) با 75/2 كمترين تعداد خشكه دار در هكتار را به خود اختصاص مي دهند. در مورد حجم در هكتار خشكه دار طبقات قطري بيشتر از 75 و كمتر از 30 سانتي متر به ترتيب با 5/32 و 8/1 بيشترين و كمترين حجم در هكتار را تشكيل مي دادند. 5/61 درصد از تعداد در هكتار كل خشكه دار توده را خشكه دار افتاده و 5/28 درصد را خشكه دار سرپا شامل مي شوند. خشكه دار افتاده با 7/35 مترمكعب در هكتار (حدود 7/78 درصد) حجم كل خشكه دار را به خود اختصاص مي دهد. . در مجموع نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه خشكه دار (سرپا و افتاده) حدود 9 درصد از تعداد و حجم در هكتار كل توده (سرپا زنده + خشكه دار) را به خود اخصاص مي دهد. بنابراين پس از شناسايي الگوي مقادير تعداد و حجم در هكتار خشكه دار در جنگل هاي طبيعي دست نخورده مي توان آن را به عنوان شاخصي از رويشگاه در جهت مديريت توده هاي جنگلي استفاده كرد.