ابعاد جرمزايي سياست مسكن مهر

Aspects of Crime-proneness with regard to the Policy of

ابعاد جرمزايي سياست اتخاذشده توسط دولت نهم در امر تامين مسكن ارزا نقيمت براي دهكهاي پايين درآمدي جامعه يعني مسكن مهر، از دو منظر بوم شناختي و جامعه شناختي قابلبررسي است. از ب?عد بومشناختي، مسكن مهر با داشتن شاخصهاي تراكم جمعيتي بالا، تفكيك و جداييگزيني و دامن زدن به مهاجرت افراد و از ب?عد جامعهشناختي، تعارض فرهنگي، گمنامي و خلا هنجاري (آنومي) و همچنين دامن زدن به كاهش سرمايه هاي اجتماعي (ازجمله احساس امنيت، اعتماد و همبستگي ساكنان)، در معرض خطر بالاي جرمزايي قرار دارد. اين عوامل كه به نظر ميرسد از شتابزدگي و عدم مطالعهي جامع و همهجانبه در امر مسكن نشات مي گير د، افق خوشايندي براي سلامت مسكن ترسيم نمي كند؛ بنابراين شايسته است تدابير كارشناسانه اي از سوي متوليان امر براي جلوگيري از رسيدن به چنين وضعيتي اتخاذ شود. اين مقاله پس از تحليل عوامل بومشناختي و جامعهشناختي علل جرم و انطباق آن با سياست مسكن مهر، راهكارهايي براي برونرفت از موقعيتهاي جرمزا پيشنهاد ميكند. پايبندي به اهداف اوليه ي طرح مسكن مهر از طريق اعمال نظارت دقيق بر روند اجراي قوانين و آييننامههاي وضع شده براي واگذاري مسكن تبصره ي 6 قانون بودجه ي سال « د» مهر، ازجمله مادهي 21 دستورالعمل اجرايي آييننامه ي بند 1386 و همچنين وضع ضمانتاجرا براي برخورد با متخلفان، مي تواند به كاهش مواردي مانند مهاجرت افراد به كلانشهرها و بهتبع آن كاهش تعارضات فرهنگي و همچنين ناشناس بودن افراد و درنهايت كاهش جرايم و انحرافات كمك كند . همچنين با تبديل واحدهاي نيمه ساز ف اقد متقاضي به زيرساختهاي ضروري و تقويت ابعاد كيفي، مي توان به افزايش ميزان سرمايه ي اجتماعي بهعنوان اهرم اساسي پيشگيري اجتماعي از جرم در مسكن مهر اميد داشت.