بررسي نقش ظرفيت تغيير در شكل گيري آنومي سازماني با رويكرد كيفي

آنومي، در حوزه جامعه­شناسي متولد شده وآن را معادل بي­هنجاري، تعارض و ابهام هنجاري مي­دانند. سازماني كه به آنومي دچارمي­شود، حداقل هنجارهاي كاري مشترك را از دست مي­دهد. به زعم دوركيم، تغييرات بنيادي، با شكستن چارچوب هنجاري موجود، بسترساز آنومي است و سازمان فاقد ظرفيت­ تغيير در مواجهه با تغييرات، دچارآنومي مي­شود. در اين پژوهش، روش جمع­آوري داده، تركيبي؛ راهبرد پژوهش، مطالعه موردي و روش تحليل داده، تحليل محتواست. داده­هاي كيفي با مصاحبه عميق و داده­هاي كمي با پرسشنامه جمع­آوري شد. داده­هاي كيفي مربوط به دو متغير، جمع­آوري و براي تاييدپذيري آنها داده كمي اضافه شد. مورد مطالعه از بزرگترين شركت­ها در صنعت نشر كشور است. يافته­هاي كيفي وكمي نشان داد كه مورد مطالعه از آنومي سازماني(در هر سه بُعد) رنج مي­برد. يافته­ها نشان داد ظرفيت تغيير در تمامي مولفه ها در حداقل است. بنابراين فرضيه ارتباط منفي ميان«ظرفيت تغيير»و«آنومي سازماني»تاييد شد. در مورد مطالعه نظريه دوركيم اثبات شد: اعمال تغييرات بنيادي، منجر به نقض اعتبار هنجارهاي كاري قبلي و فقدان ظرفيت تغيير، باعث شد كه سازمان، فرايندگذار براي رسيدن به نظام هنجاري نو و متناسب با اقتضائات را بر بخش­هاي مختلف حاكم سازد.