ارائه مدل هوشمندي سازمان: مورد مطالعه شركت هاي توليدي

افزايش پيچيدگي و فشار رقابتي خصيصه محيط سازمان هاي امروزي است. عدم پاسخ مناسب و به موقع به تغييرات محيطي، موجب به خطرافتادن بقاي شركت مي شود. هوشمندعمل كردن بهترين پاسخ به اين چالش هاست. هدف تحقيق حاضر توجه به قابليت هاي داخلي سازمان و به ويژه پاسخ به اين پرسش است كه اگر سازمان دنبال هوشمندعمل كردن است، كدام يك از ابعاد داخلي را بايد پرورش دهد؟ تحقيق از نظر هدف، توسعه اي– كاربردي و از بعد روش گردآوري داده ها، توصيفي و از نوع پيمايشي است. جامعه آماري تحقيق كاركنان شركت هاي توليدي تحت پوشش شركت شهرك هاي استان كرمانشاه به تعداد 3531 نفر است كه از طريق روش نمونه گيري طبقه اي (اختصاص متناسب) 347 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده است. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه است كه براي طراحي آن از تكنيك دلفي طي سه راند استفاده شده است. روايي ابزار گردآوري از طريق اعتبار همگرا و پايايي از طريق بار عاملي و پايايي مركب مورد تاييد قرارگرفته است. همچنين به منظور تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار اسمارت پي ال اس و روش حداقل مربعات جزئي (PLS) استفاده شده است. تحليل يافته هاي بخش ساختاري مدل، نشان داد كه 14 درصد از سطح هوشمندي در شركت هاي توليدي موردمطالعه از طريق سازه ميزان كار گروهي، 18 درصد توسط ميزان تفكر سيستمي، 21 درصد به وسيله ميزان باز بودن سازمان، 16درصد توسط آزاد انديشي سازماني و 33 درصد توسط بصيرت سازماني با بيشترين تاثير، تعيين مي شود.