بررسي عوامل انگيزشي و سازماني موثر بر شكل گيري رفتار تسهيم دانش ميان كاركنان: مطالعه موردي در يك مركز تحقيق و توسعه صنعتي

تسهيم دانش يك قابليت اساسي در مراكز تحقيق و توسعه صنعتي مي باشد زيرا از طريق آن كاركنان مي توانند در به كارگيري دانش، نوآوري و نهايتاً مزيت رقابتي سازمان مشاركت داشته باشند. تسهيم دانش اثربخش ميان كاركنان مي تواند به طور قابل ملاحظه اي بر زمان، هزينه و كيفيت فعاليت هاي تحقيق و توسعه در چنين سازمان هايي تاثير بگذارد. بنابراين هدف از اين تحقيق بررسي عوامل انگيزش فردي و سازماني موثر بر شكل گيري رفتار تسهيم دانش در يك مركز تحقيق و توسعه صنعتي از طريق تركيب دو نظريه رفتار برنامه ريزي شده و نظريه مبادله اجتماعي مي باشد. روش تحقيق از نوع توصيفي ـ پيمايشي بوده و ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه مي باشد. براي آزمون فرضيه ها نيز از روش حداقل مربعات جزئي (PLS) استفاده شد. نتايج تجزيه و تحليل 85 داده گردآوري شده از جامعه آماري اثر منفي ادراك از دست دادن قدرت دانش و اثر مثبت ادراك لذت بردن از كمك به ديگران و ادراك افزايش شهرت را بر نگرش نسبت به تسهيم دانش تاييد نمود. همچنين نتايج تحقيق نشان داد كه نگرش نسبت به تسهيم دانش و هنجارهاي ذهني منجر به افزايش قصد تسهيم دانش در كاركنان شده و اين قصد در نهايت موجب افزايش رفتار تسهيم دانش در كاركنان مي شود. علاوه بر اين، نتايج تحقيق از اثر معنادار عوامل سازماني جو سازماني و تسهيلات فناوري اطلاعات و ارتباطات به ترتيب بر هنجارهاي ذهني و كنترل رفتاري درك شده حمايت نمود. در نهايت با توجه به يافته هاي تحقيق، توصيه هايي براي شاغلان حرفه اي در حوزه مديريت دانش به منظور ترغيب تسهيم دانش ميان كاركنان در مراكز تحقيق و توسعه صنعتي به همراه پيشنهادهايي براي محققان آتي جهت پوشش شكاف هاي تحقيق حاضر ارائه خواهد شد.