تاثير احياي خلافت در مصر بر موضع گيري مذهبي غازان خان

با پذيرش اسلام توسط غازان خان و مغولان ساكن در ايران مسئله جديدي رخ نمود وآن تبيين جايگاه خليفه عباسي و نحوه تعامل و ارتباط با وي بود. پذيرش سيادت معنوي خليفه با ديدگاه مغولان در تعارض جدي قرار داشت و مساوي تاييد برتري مماليك بود. ايلخان به دنبال راهي بود كه، علاوه بر حفظ اسلام نيازي به تاييد خليفه نباشد، لذا شاهد تمايلاتي از جانب غازان به مذهب شيعي امامي مي باشيم . دوره غازان خان از لحاظ توجه به مذهب شيعه اماميه از اهميت بسياري برخوردار است و مي توان آن را در حكم سنگ بناي رسميت تشيع در عهد صفويه دانست. در شكل گيري اين روند علاوه برعقايد فردي ، مولفه هاي فرهنگي و بينش حاكم بر قوم غالب كه به صورت آشكار و پنهان اثرگذار بوده اند ،نمي توان از نقش عوامل سياسي و مسائل زمان به راحتي گذشت. جهت گيري سياسي، مذهبي غازان خان متاثر از فرهنگ حاكم بر اكثر مسلمانان در ارتباط با خلافت عباسي كه توسط مماليك احيا شده بود و مولفه هاي حاكم بر روابط ايلخانان با مماليك وشرايط خاص اين دوران مي باشد .اين تاثير و تاثر در رويكرد غازان به مذهبي غير از مذاهب مورد تاييد خلافت مصر و سعي در استفاده از برخي آراي فقهي و انديشه هاي سياسي ادوار گذشته ايران قابل مشاهده است. با پذيرش اسلام توسط غازان خان و مغولان ساكن در ايران مسئله جديدي رخ نمود وآن تبيين جايگاه خليفه عباسي و نحوه تعامل و ارتباط با وي بود. پذيرش سيادت معنوي خليفه با ديدگاه مغولان در تعارض جدي قرار داشت و مساوي تاييد برتري مماليك بود. ايلخان به دنبال راهي بود كه، علاوه بر حفظ اسلام نيازي به تاييد خليفه نباشد، لذا شاهد تمايلاتي از جانب غازان به مذهب شيعي امامي مي باشيم . دوره غازان خان از لحاظ توجه به مذهب شيعه اماميه از اهميت بسياري برخوردار است و مي توان آن را در حكم سنگ بناي رسميت تشيع در عهد صفويه دانست. در شكل گيري اين روند علاوه برعقايد فردي ، مولفه هاي فرهنگي و بينش حاكم بر قوم غالب كه به صورت آشكار و پنهان اثرگذار بوده اند ،نمي توان از نقش عوامل سياسي و مسائل زمان به راحتي گذشت. جهت گيري سياسي، مذهبي غازان خان متاثر از فرهنگ حاكم بر اكثر مسلمانان در ارتباط با خلافت عباسي كه توسط مماليك احيا شده بود و مولفه هاي حاكم بر روابط ايلخانان با مماليك وشرايط خاص اين دوران مي باشد .اين تاثير و تاثر در رويكرد غازان به مذهبي غير از مذاهب مورد تاييد خلافت مصر و سعي در استفاده از برخي آراي فقهي و انديشه هاي سياسي ادوار گذشته ايران قابل مشاهده است.