نمادهاي اسطوره‌اي در سايه نور عرفاني در هفت‌پيكر نظامي

Mythical Symbols in Haft Paykar

هفت‌پیكر متنی سرشار از آموزه‌ها، اسطوره‌ها، آیین‌ها و حكمت‌های كهن است؛ حكمت‌هایی كه در پوشش رمز و نماد، معنایی روحانی برای عروج انسان و ناشناختگی مرگ در خود دارند. در این جستار، نمادهای این اثر به لحاظ اسطوره‌ای یا عرفانی بودن بررسی می‌شوند. این نمادها نشانه‌هایی از دوران تكامل اسطوره و حضور آن در حماسه‌های عرفانی هستند؛ همچنین شخصیت بهرام از این منظر تحلیل می‌شود. این شخصیت پیش از هفت داستان میانی، از چند راهنمای بیرونی و درونی یاری می‌گیرد تا پذیرای آزمون خودشناسی (غار نخست) شود و پس از گذر از پوشش نور نادیدنی (گنبدهای میانی) با عروج به گنبد هشتم (غار پایانی) با طیف نوری "نورٌ علی نور" به جاودانگی روحی برسد.

  Haft Paykar, composed by Nizami Ganjavi, is full of myths, rituals and doctrines of ancient theosophies. They are accompanied with symbols that express spiritually death and ascent of man. In the present article symbols proposed in Haft Paykar are studied from mystical and mythical point of view. These symbols have emerged during the evolution of myths and are present in mythical epics. Bahrām is a character who is studied from this point of view; he is supported by some inner and outer guides to reach self-knowledge (the first cave), then he passes from invisible light (the middle domes) and rises to the eighth dome (the last cave) and finally attains spiritual immortality by the supreme Light.