بهبود الگوريتم تداخل سنجي راداري مبتني بر پراكنش كننده‌ي دائمي (Stamps) جهت برآورد جابه‌جايي با استفاده از روش پريودوگرام

تكنيك Persistent Scatterer Interferometry (PSI) برای اولين بار بر مبنای انتخاب پيكسل‌های پراكنش كننده‌ی دائمی با رفتار پراكنشی ثابت در زمان و با استفاده از مدل جابه‌جايی از پيش تعيين شده، جهت از بين بردن محدوديت‌های روش سنتی ارائه شد. اين تكنيك در سال 2006 تحت عنوان StaMPS ، بهبود پيدا كرد به‌صورتی كه بر خلاف تمام الگوريتم‌های PSIارائه شده تا قبل از آن، قابليت انتخاب پراكنش كننده‌های دائمی را بدون نياز به دانش اوليه مدل جابه‌جايی آن‌ها و حتی در مناطق خارج شهری دارد. در اين روش برای انجام عمليات بازيابی فاز نياز به برقراری شرط نمونه‌برداری نايكوئيست است كه در مناطق با نرخ جابه‌جايی بالا اين شرط مورد نياز نقض می‌شود و به‌علت خطای بازيابی فاز نرخ جابه‌جايی بسيار كمتر از واقعيت برآورد می‌شود. در اين مقاله يك روش كارا برای بهبود الگوريتم StaMPS جهت برآورد ميزان جابه‌جايی در مناطق با نرخ بالای جابه‌جايی و با رفتار تقريباً خطی در زمان ارائه می‌شود. در روش پيشنهادی يك شبكه‌ی مكانی از پيكسل‌های پراكنش كننده‌ی دائمی شكل می‌گيرد و بخش خطی جابه‌جايی به روش پريودوگرام برای هر كمان متصل كننده‌ی دو پراكنش كننده‌ی دائمی برآورد می‌شود و با علم به اين كه بخش قابل توجه جابه‌جايی در منطقه رفتار خطی در زمان دارد، پس از تقريب بخش خطی جابه‌جايی برای هر پراكنش كننده‌ی دائمی نسبت به يك نقطه‌ی مرجع سهم فاز ناشی از آن از فاز اوليه كم و پس از بازيابی فاز به فاز بازيابی‌شده اضافه می‌شود. روش پيشنهادی در منطقه‌ی جنوب غربی دشت تهران با استفاده از تصاوير ENVI-SAT اجرا شد و نرخ جابه‌جايی برآوردی با نرخ استخراجی از تصاوير مسير مجاور و با روش SBAS مقايسه شد كه مقدار mm/year9/22 به‌عنوان انحراف از معيار موفقيت روش پيشنهادی در بهبود الگوريتم StaMPS را نشان می‌دهد.