سنجش ضريب ايمني شاخص‌هاي كالبدي شهر كرج

Assessment of Safety Factor of Physical Indicators of Karaj City

امروزه روند رو به تزايد شهرنشيني و رشد تصاعدي خطرپذيري شهر و شهروندان در ارتباط با مخاطرات محيطي و تكنولوژيك و چالش‌هاي اجتماعي ضرورت اهتمام به مساله‌ي ايمني به عنوان يكي از مولفه‌هاي مهم و تعيين‌كننده‌ي يك شهر پايدار بيش از پيش احساس مي‌شود. كرج، كلانشهر جواني كه از عمر جديد آن كمتر از نيم قرن مي‌گذرد، از جمله شهرهايي است كه با توجه به سير تحول و تطور شتابان خود از سكونتگاه‌هاي پراكنده‌ي روستايي با جمعيّت 14226 در سال 1335 به كلانشهر امروزين با جمعيّت معادل 1386030 نفر، ضرورت مديريت ايمني مولفه‌هاي خطرپذير را اجتناب‌ناپذير نموده است. جهت رسيدن به چشم‌اندازهاي برنامه ايمن شهر كرج و كاهش اثرات نامطلوب بحران‌ها و سوانح، شناخت و ارزيابي مولفه‌هاي ايمن ساز كالبدي شهر و مدل‌سازي مكاني- فضايي اين مولفه‌ها در نواحي سي و چهارگانه به عنوان هدف پژوهش حاضر مي‌باشد. تشكيل بانك داده‌هاي توصيفي، تركيب آن با داده‌هاي مكاني و در نهايت مدل‌سازي مكاني- فضايي آن در قالب مدل تركيبيGIS Cellular Network و AHP به عنوان روش‌شناسي مدنظر در اين پژوهش مي‌باشد. يافته‌هاي پژوهش نشان داده‌اند كه در بين شاخص‌هاي ده‌گانه ايمني كالبدي، شاخص نفوذناپذيري با ارزش وزني 79/0 از 1 داراي بالاترين امتياز، ناحيه يك با ضريب ايمني كالبدي 50/0 از 1 ناامن‌ترين ناحيه و ناحيه 20 با ضريب ايمني 73/0 ايمن‌ترين ناحيه شناخته شده‌اند.

Today, considering the increasing trend of urbanization and progressive growth of the city and citizens’ hazards regarding the environmental and technological risks and social challenges, the necessity of regarding safety issues as one of the important and determinant factors of a sustainable city is sensed more than before. Karaj, the young metropolis that less than 50 years is passed from its new life, is of the cities that with respect to its rapid changes and evolution from scattered rural settlements with 14’226 population in 1335 to the current metropolis with population of 1’386’030, has made inevitable the safety management of hazardous phenomenon. To obtain the perspective of Karaj safety plan and decreasing the undesirable effects of crisis and events, recognizing and evaluation of physical safety of the city and spatial modeling of these components in 34 regions are the aims of this research. Establishment of descriptive data bank, Combining it with spatial data and finally its spatial modeling in the form of GIS Cellular Network and AHP are the considered methodology in this study. The research findings showed that among the tenth physical safety indicators, impermeability with weighting value of 0.79 out of 1 has the highest rank, district No.1 with physical safety coefficient of 0.50 of 1 is the most unsafe district and district No.20 with safety coefficient of 0.73 has been recognized as the safest region.