ارتباط بين تيپ‌هاي آللي جديد ژن vacA هليكوباكترپيلوري و وضعيت cagA با خطر زخم معده يا دوازدهه در ايران

Relationship between New Allelic Types of Helicobacter pylori vacA Gene and cagA Status and Risk of GU or DU in Iran

زمينه و هدف: هليكوباكترپيلوري به عنوان عامل اصلي بيماري‌هاي گوارشي مثل التهاب غير آتروفي(NAG) ، زخم ‌معده (GU) و زخم دوازدهه (DU) مي‌باشد. ارتباط نزديكي بين فاكتورهاي اختصاصي اين باكتري نظير VacA و CagA با GU و DU وجود دارد. هدف از مطالعه‌ حاضر بررسي ارتباط تيپ‌هاي اللي نواحي i و dژنvacA و وضعيت cagA با خطر GU و DU مي‌باشد. روش كار: 177 سويه‌ از كشت بيوپسي معده بيماران ايراني از استان هاي مختلف به دست آمد و با استفاده از PCR تعيين ژنوتيپ شد. داده‌ها جمع‌آوري شده و تحليل گرديد. يافته‌ها: فراواني آلل‌هاي i1 ;vacA، i2 ، i1 i2، d1 و d2 و ژن cagA به ترتيب برابر با 9/42، 4/55، 7/1، 8/41، 2/58 و 4/68 درصد بود. تفاوت معني‌داري بين فراواني vacA i1 در سويه‌ هاي به دست آمده از بيماران GU نسبت به بيماران NAG وجود داشت (05/0 > p). در آناليز‌ رگرسيون چندگانه لجستيك زماني كه GU بعنوان متغير وابسته لحاظ شد، ژنوتيپ‌ vacA i1 پس از كنترل متغيرهاي سن و جنس ارتباط معني‌ داري با خطر بروز بيماري GU داشت (75/8-45/1=1CI 95%؛ 56/3=OR؛ 006/0=p). آناليزهاي آماري هيچ ارتباط معني‌ داري بين فراواني ژنوتيپ vacA d و بيماري‌هاي گوارشي نشان نداد. زماني كه DU در آناليز رگرسيون چندگانه لجستيك بعنوان متغير وابسته مطرح شد، ژنوتيپ cagA در حضور متغير سن و جنس در مدل نهايي باقي ماند (60/11-22/1=CI 95%؛ 77/3=OR؛ 021/0=p). نتيجه‌گيري: ژنوتيپ‌‌هاي vacA i1 و cagA هليكوباكترپيلوري به ترتيب مي‌توانند بعنوان نشانگرهاي زيستي مفيد براي پيشگويي خطر زخم معده و زخم دوازدهه در ايران مطرح باشند

Background & objectives: Several studies have described VacA and CagA as the two important virulence determinants of Helicobacter pylori, which are associated with gastric ulcer (GU) and duodenal ulcer (DU). The aim of present study was to determine the associations of the i and d regions genotypes of H. pylori vacA gene; and cagA status with GU and DU risk. Methods: A total of 177 isolates were cultured from the biopsies of Iranian patients with different geographic origins and genotyped. Data were collected and analyzed. Results: Frequency of the vacA i1, i2, i1i2, d1, and d2 alleles and cagA in all patients was 42.9%, 55.4%, 1.7%, 41.8%, 58.2% and 68.4%, respectively. There was a significant difference between the frequencies of vacA i1 in isolates from GU than those from non-atrophic gastritis (p < 0.05). When the GU was considered as a dependant factor by the multiple logistic regression analysis, the vacA i1 genotype was significantly associated with the age- and sex-adjusted risk for GU (p=0.006, odds ratio [OR]=3.56; 95% confidence interval [CI]=1.45–8.75). Statistical analysis showed no significant association between vacA d genotype and digestive diseases. After controlling for age and sex variables, the cagA genotype remained in the final model when the DU was considered as a dependant factor by the the multiple logistic regression analysis (p=0.021, OR=3.77; 95% CI=1.22-11.60). Conclusion: We have proposed that the H. pylori vacA i1 and cagA genotypes could be considered as benefit biomarkers for prediction of risk of GU and DU in Iran, respectively. Keywords: Helicobacter pylori; vacA; cagA; Gastric Ulcer; Duodenal Ulcer; Iran.