رابطه سبك دلبستگي، كمال گرايي و كيفيت دوستي دانشجويان در سن ورود به بزرگسالي

Relationship between Attachment Style, Perfectionism and Quality of Frindship in Students in Emerging Adulthood

پژوهش حاضر به منظور بررسي رابطه سبك دلبستگي و كمال گرايي با كيفيت دوستي دانشجويان در سن ورود به بزرگسالي انجام شد. روش اين پژوهش از نوع مطالعات همبستگي بود و نمونه اي 260 نفري از دانشجويان خوابگاهي دانشگاه هاي تهران به روش تصادفي انتخاب و با استفاده از پرسشنامه هاي دوستي،- كمال گرايي و مقياس دلبستگي بزرگسال مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش هاي تحليل رگرسيون و تحليل واريانس چندمتغيري تحليل شدند. نتايج پژوهش نشان داد كه بين كيفيت دوستي با سبك دلبستگي ايمن و سبك دلبستگي اجتنابي رابطه مثبت معنادار و با سبك دلبستگي دوسوگرا رابطه منفي معنادار وجود دارد. از سوي ديگر، بين كيفيت دوستي با كمال گرايي كل وكمال گرايي منفي رابطه منفي معنادار و با كمال گرايي مثبت رابطه معناداري وجود ندارد. همچنين بين كمال گرايي كل با سبك دلبستگي ايمن و سبك دلبستگي اجتنابي رابطه منفي معنادار و با سبك دلبستگي دوسوگرا رابطه مثبت معنادار وجود دارد. به ترتيب متغيرهاي سبك دلبستگي دوسوگرا، كمال گرايي منفي به شكل معكوس و سبك دلبستگي اجتنابي و كمال گرايي مثبت به شكل مستقيم نقش مهم و معناداري در پيش بيني كيفيت دوستي دارند. با توجه به اين به نظر مي رسد كه كمال گرايي و سبك دلبستگي مولفه هاي تاثيرگذاري در پيش بيني كيفيت دوستي فرد باشند.