تعيين غلظت كشنده (LC50 96h) كلريدجيوه (Hgcl2)، كلريدسرب (pbcl2) و كلريدروي (Zncl2) روي بازماندگي بچه ماهيان قرمز (Carassius auratus)

حضور آلاينده هاي شيميايي در آب ممكن است عواقب شديد زيست محيطي را القا كند و در نتيجه بر يكپارچگي اكوسيستم هاي آبزي تاثير بگذارد. فلزات سنگين، آلاينده هاي خطرناكي براي آبزيان هستند كه پايداري فوق العاده اي دارند. آلودگي آب هاي سطحي به فلزات سنگين به واسطه تخليه فاضلاب هاي كارخانه، به طور گسترده اتفاق مي افتد. هدف از اين مطالعه تعيين غلظت كشنده (LC50) و حداكثر غلظت مجاز سموم كلريد جيوه (Hgcl2)، كلريد سرب (pbcl2) و كلريدروي (Zncl2) بر بچه ماهيان قرمز (با وزن متوسط 25/0±10 گرم و ميانگين طولي 6 سانتي متر) مي-باشد. بچه ماهيان به مدت 96 ساعت در 5 تيمار در معرض كلريد سرب و كلريد جيوه و 8 تيمار براي كلريد روي قرار گرفتند كه هر تيمار در 3 تكرار انجام شد. آزمايش ها در شرايط ايستا و بر اساس روش استانداردTRC صورت گرفت. در طي آزمايش پارامترهايي مانند pH، دما، سختي و اكسيژن محلول در آب مورد سنجش قرار گرفتند. غلظت هاي سمي با استفاده از آناليز آماري پروبيت در نرم افزار SPSS تعيين شدند. ميزان LC50 96h به ترتيب براي كلريد سرب، كلريد جيوه و كلريد روي 05/0 ± 8/88، 41/0 ± 87/0 و 05/0 ± 6/92 ميلي گرم در ليتر بود. بر اساس غلظت كشنده 50%، درجه سميت مواد مورد مطالعه براي ماهي قرمز به ترتيب شامل كلريد جيوه، كلريد سرب و كلريد روي مشخص شد و همچنين حداكثر غلظت مجاز كشنده در كلريدجيوه، كلريد سرب و كلريد روي به ترتيب، 087/0، 88/8 و 26/9 ميلي گرم برليتر تعيين گرديد.