ارزيابي شاخص‌هاي چابكي سازماني با استفاده از تكنيك تصميم‌گيري چندمعياره فازي (مورد مطالعه: سازمان توسعه برق ايران)

چابكي اين امكان را براي سازمان ها فراهم مي آورد كه با ارايه پاسخ هاي سريع، نوآورانه و خلاق، بقاي خود را در محيط هاي پيچيده و دايماً در حال تغيير امروزي تضمين كنند. در همين راستا، تحقيق حاضر درصدد است تا شاخص‌هاي اصلي چابكي را در سازمان توسعه برق ايران مورد مطالعه قرار دهد. در ابتدا با استناد به ادبيات موضوعي، چهار معيار اصلي «اهرمي ‌كردن اثر افراد و اطلاعات»، «روابط همكارانه»، «اغناي مشتريان» و «غالب آمدن بر تغيير» انتخاب شدند. پس از طراحي پرسشنامه و تعيين روايي محتوا با نظر متخصصان دانشگاهي، داده‌هاي تحقيق از طريق نظرخواهي از خبرگان سازمان توسعه برق ايران جمع‌آوري شدند. سپس به منظور تعيين پايايي، سازگاري ماتريس مقايسه هاي زوجي با روش گوس مورد بررسي قرار گرفت و در نهايت با استفاده از تكنيك تصميم گيري چند معياره فازي اطلاعات تجزيه و تحليل شدند. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه، مهم‌ترين معيار در انتخاب واحد سازماني چابك‌تر «روابط همكارانه» با درجه اهمّيّت (301/0) است. اين در حالي است كه در سازمان توسعه برق ايران، روابط همكارانه در رتبه سوم قرار گرفته است. لازم به ذكر است كه، معيارهاي اهرمي‌ كردن اثر افراد و اطلاعات با درجه اهمّيّت (277/0)، غالب آمدن بر تغيير با درجه اهمّيّت (238/0) و اغناي مشتريان با درجه اهمّيّت (184/0) مهم ترين معيارهاي بعدي در انتخاب واحد سازماني چابك‌تر محسوب مي شوند. نتايج حاكي از آن است كه، سازمان توسعه برق ايران به منظور حداقل سازي شكاف ميان وضعيت موجود و مطلوب چابكي سازماني بايد تمركز بيش تري بر اولويت شاخص هاي موثر بر چابكي سازماني داشته باشد.